|
| ||||||||||||||||||||||||||
داهیه، دختر ماتیة بن دیغان (تیفان) و همسر رئیس قبیله «جراوه»، یکی از قبایل بزرگ ساکن در کوه‌های «اوراس» در جنوب «قسنطینه» بود. او ادعا می‌کرد که از امور غیبی آگاه است و می‌تواند آینده مردم را پیش‌بینی کند و به همین ادعا، در میان قومش شناخته شد و از همین رو، وی را «کاهنه» نامیدند. برخی تاریخ‌نگاران، بر این باورند که وی، یهودی بوده است. کاهنه، پس از مرگ شوهرش، حاکم مطلق قبیله «جراوه» شد و مدت ۲۵ سال رهبری آن را بر عهده داشت. هنگامی که عبدالملک بن مروان، حسّان بن نعمان را به امارت افریقیه گماشت، حسان با سپاهی رهسپار جنگ با کاهنه شد و سپاهیان دو طرف به نبرد پرداختند و حسان و همراهانش عقب نشستند و سرانجام، کاهنه آنان را از منطقه «قابس» بیرون راند. حسان به ناچار به «برقه» عقب‌نشینی کرد، ولی تعدادی از نیروهایش به اسارت درآمدند که از جمله آنان، خالد بن یزید قیسی بود. در سال ۸۲ ق حسان مجدداً با نیروهایش سپاهیانی که عبدالملک بن مروان برایش گسیل داشته بود، رهسپار جنگ با کاهنه شد. نیروهای دو طرف در محلی موسوم به «بئر الکاهنه» با هم درگیر شدند و طی نبرد شدیدی سپاه کاهنه در هم کوبیده شد و خود وی نیز به قتل رسید. عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۲۴۹. رده‌های این صفحه : تاریخ اسلام | درگذشتگان سال 82 (قمری)
|
||||||||||||||||||||||||||
