حیای حورالعین (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حیا عبارت است از حالت و خویی نفسانی در
انسان که مانع ارتکاب اعمال زشت می‌شود.
حوریان بهشتی دوشیزگانی با حیا هستند.
حورالعین، دوشیزگانی با حیا و شوهردوست هستند.
«وعندهم قـصرت الطرف عین؛
و نزد آنها همسرانی زیبا
چشم است که جز به شوهران خود
عشق نمی‌ورزند.»
«وعندهم قـصرت الطرف اتراب؛
و نزد آنان همسرانی است که تنها چشم به شوهرانشان دوخته‌اند، و همسن و سالند.»
«فیهن قـصرت الطرف لم یطمثهن انس قبلهم ولا جان؛
در آن
باغهای بهشتی زنانی هستند که جز به همسران خود عشق نمی‌ورزند و هیچ
انس و
جن پیش از اینها با آنان تماس نگرفته است.»
«حور مقصورت فی الخیام؛
حوریانی که در خیمه‌های بهشتی مستورند.»
«وحور عین• فجعلنـهن ابکارا• عربـا اترابـا؛
و همسرانی از حورالعین دارند. • .... . • و همه را
دوشیزه قرار دادیم،• زنانی که تنها به همسرشان عشق می‌ورزند و خوش زبان و
فصیح و همسن و سالند.»
کلمه "عرب" جمع عروب است، و عروب به معنای زنی است که به شوهرش عشق می‌ورزد، و یا حداقل او را
دوست بدارد و در برابرش ناز و کرشمه داشته باشد، و کلمه "اتراب" جمع ترب- به کسره تاء و سکون راء- به معنای مثل است، می‌فرماید: ما
زنان بهشتی را امثال یکدیگر کردیم، و یا از نظر سن و سال، هم سن شوهرانشان کردیم.
و در اوصاف آنها باز می‌افزاید: آنان نسبت به همسرانشان، عشق می‌ورزند و خوش سخن و فصیحند. (عربا).
"عرب" جمع "عروبة" (بر وزن ضرورة) به معنی زنی است که وضع حالش حکایت از محبتش نسبت به
همسر و مقام
عفت و پاکیش می‌کند، زیرا "اعراب" (بر وزن اظهار) به همان معنی آشکار ساختن است، این واژه به معنی فصیح و خوش سخن بودن نیز می‌آید، و ممکن است هر دو معنی در
آیه جمع باشد.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حیای حورالعین».
