حکومت به تضییق حکم

تضییق تعبّدی محدوده شمول حکم دلیل محکوم، توسط دلیل حاکم را حکومت به تضییق حکم گویند.

فهرست مندرجات

۱ - تعریف

حکومت به تضییق حکم، به معنای نظارت دلیل حاکم، بر دلیل محکوم و تفسیر آن، از راه ایجاد تضییق تعبدی در محدوده شمول حکم دلیل محکوم است، مثل آن که مولا بگوید: «اذا شککت فی الصلاة فابن علی الاکثر؛ هر گاه در تعداد رکعات نماز شک کردی، بنا را بر اکثر بگذار»، و سپس به منظور تضییق دایره حکم قبلی بگوید: «انما عَنَیتُ بذلک خصوص الشک بین الثلاث و الاربع؛ منظور من از شک، شک در رکعت سوم و چهارم بوده است» و در این شک خاص، بنا را بر اکثر بگذار، نه در شک‌های دیگر، و با این بیان، دامنه شمول حکم دلیل اول را محدود نماید.

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۳، ص۲۲.
۲.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۳، ص۵۰۴.
۳.	↑ محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۳، ص۴۳۴.
۴.	↑ مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۲، ص۲۰۳.

۳ - منبع