حِقْد (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حِقْد از
واژگان نهج البلاغه به معنای
کینه و غضب ثابت است.
حضرت علی (علیهالسلام) در
خطبه قاصعه از این واژه استفاده نموده است.
حِقْد به معنای کینه، و غضب ثابت است «الحقد: غضب ثابت» جمع آن احقاد و حقود است
و سه مورد در «
نهج البلاغه» آمده است.
حضرت علی (علیهالسلام) در خطبه قاصعه فرموده: «
«فاطفئوا ما کمن فی قلوبکم من نیران العصبیّة و احقاد الجاهلیّة فانّما تلک الحمیّة تکون فی المسلم من خطرات الشیطان»»
خاموش کنید آنچه از آتش عصبیّت و کینههای جاهلیّت که در قلوب شما پنهان گشته است مسلمان این غضب را درباره خطرات شیطان در قلب خود نگاه میدارد، (بابی انت و امّی و نفسی یا امیر المؤمنین).
(شرحهای خطبه:
)
در رابطه با اموات فرموده: «
«قد ماتت احقادهم»»
(كينهها از دل آنها رفته)
(شرحهای خطبه:
)
حضرت (علیهالسلام) و به
مالک مینویسد: «
«اطلق عن الناس عقده کلّ حقد»»
(از مردم گره هر
کینه را باز کن).
(شرحهای نامه:
)
•
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حقد»، ج۱، ص۲۸۹.