حَوانی (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَوانی از
واژگان نهج‌البلاغه از ریشه «حنو» به معنای خم کننده است. «حوانی» جمع «حنیة» می‌باشد.
حَوانی جمع «حانیه» می‌باشد که به معنای خم کننده است.
مواردی که در
نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد.
در رابطه با تغيير حالات فرموده:
«فَهَلْ يَنْتَظِرُ أَهْلُ بَضَاضَةِ الشَّبَابِ إِلاَّ حَوَانِيَ الْهَرَمِ.» «آيا اهل شادابى جوانى جز قامت خم كننده‌هاى پيرى را انتظار دارند»
(شرح های خطبه:
)
كمان را به علت خم شدن «حنيّه» گفته‌اند.
در مذمت یارانش فرمود:
«أُقَوِّمُكُمْ غُدْوَةً، وَتَرْجِعُونَ إِلَيَّ عَشِيَّةً، كَظَهْرِ الْحَنِيَّةِ.» «شما را صبحگاه راست مى‌كنم، شبانگاه پيش من بر مى‌گرديد مانند پشت كمان.»
(شرح‌های خطبه:
)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حوانی»، ج۱، ص۳۱۰.
