• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حَنَن (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





حَنَن (به فتح حاء و نون) از واژگان نهج‌البلاغه به معنای مهربانی است. از این مادّه هشتاد موارد در نهج‌البلاغه آمده است.



حَنَن به معنای مهربانی است.
حنين به معنای شوق و ناله و گريه شديد است.


بعضی از مواردی که در نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد.

۲.۱ - حَنِين (خطبه ۱۱۴)

در دعای استسقا فرموده: «للَّهُمَّ قَدِ انْصَاحَتْ جِبَالُنَا... وَ هَامَتْ دَوَابُّنَا... وَ مَلَّتِ التَّرَدُّدَ في مَرَاتِعِهَا وَ الحَنِينَ إِلَى مَوَارِدِهَا.» «خدايا چهارپايان ما تشنه شدند، و از عطش ضجه كردند مانند ضجّه مادر بچه مرده بر بچه‌هاى خود، و خسته شدند از كثرت رفت و آمد به چراگاه و خسته شدند از شوق به محلهاى معتاد خويش. خدايا رحم كن ناله ناله كنندگان و گريه گريه كنندگان را.» (شرح‌های خطبه:)

۲.۲ - حَنُّوا (حکمت ۶)

در رابطه با رفتار با مردم فرموده: «خَالِطُوا النَّاسَ مُخَالَطَةً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَكَوْا عَلَيْكُمْ، وَإِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَيْكُمْ.»«با مردم چنان معاشرت كنيد كه اگر با آن مرديد بر شما گريه كنند و اگر مانديد به شما راغب و شائق باشند.» (شرح‌های حکمت:)

۲.۳ - تَحِنُّ (نامه ۴۵)

به عثمان بن حنیف از شاعری نقل کرده: «وَحَسْبُکَ دَاءً اَنْ تَبِیتَ بِبِطْنَة ••• وَحَوْلَکَ اَکْبَادٌ تَحِنُّ اِلَی الْقِدِّ.»« اين درد براى تو كافى است كه با شكم پر بخوابى، حال انكه در اطراف تو جگرهائى است كه شائق تكّه‌اى از پوست دباغى نشده است (يعنى چيزى براى خوردن پيدا نمى‌كنند.)» (شرح‌های نامه:)
«تحنّ» به معنى شوق و آرزو و «قدّ» تكّه پوست دباغى نشده است.


هشتاد مورد از این ماده در نهج‌البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۳۰۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۲۵۹.    
۳. ابن فارس، احمد، معجم مقائیس اللغة، ج۲، ص۲۴-۲۵.    
۴. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۲۳۹.    
۵. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۲۶۵، خطبه۱۱۴.    
۶. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ص۲۲۵.    
۷. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۱۷۱، خطبه ۱۱۵.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۲۵۳، خطبه ۱۱۵.    
۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۱۸۴.    
۱۰. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۱۸۵.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۵، ص۱۲۸.    
۱۲. هاشمی خویی، حبیب‌الله‌، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۸، ص۷۸.    
۱۳. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغة، ج۷، ص۲۶۴.    
۱۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۷۷۰، حکمت۶.    
۱۵. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۵۳.    
۱۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۴۷۰، حکمت ۱۰.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۳۵، حکمت ۱۰.    
۱۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۱۵.    
۱۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۱۵.    
۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۲، ص۸۵.    
۲۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۲۵.    
۲۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۸، ص۱۰۷.    
۲۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۶۷۹، نامه ۴۵.    
۲۴. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ص۸۰، نامه ۴۵.    
۲۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۱۸، نامه ۴۵.    
۲۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۵۳، نامه ۴۵.    
۲۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۶۷.    
۲۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۱۵.    
۲۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۰، ص۱۹۹.    
۳۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۰، ص۱۱۷.    
۳۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۶، ص۲۸۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حنن»، ج۱، ص۳۰۹.    






جعبه ابزار