حَجْره (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَجْره (به فتح حاء و سکون جیم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای ناحيه است.
جمع آن عبارت است از:
حَجَرات ( به فتح حاء و جیم) به معنی نواحی.
این واژه يک بار در
نهج البلاغه آمده است.
حَجْره به معنای ناحيه است.
حَجَرات به معنی نواحی.
موردی که در نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل است:
امام علی (علیه‌السلام) در پاسخ مردی که از ایشان پرسیدند که چگونه قومتان شما را از مقام
خلافت کنار زدند، در حالی‌که سزاوارترین فرد برای این مَنصَب، بودید؟ امام (علیه‌السلام) در پاسخ فرمودند: آن
استبدادی بود که گروهی
بخل ورزیده و گروهی سخاوتمندانه گذشتند! داوری با
خداوند است.
آن‌گاه در ادامه افزودند:
«وَ دَعْ عَنْكَ نَهْباً صيحَ في حَجَراتِهِ وَ لكِنْ حَديثاً ما حَديثُ الرَّواحِلِ» «سخن از غارت‌هایی که در گذشته واقع شد، رها کن و از غارت امروز سخن بگو که
خلافت اسلامی به وسیله
معاویه و دار و دسته منافقان مورد تهدید قرار گرفته! بحث درباره گذشته خلافت را با تمام اشکالاتش رها کن.»
این
شعر از
امرء القیس است، که شرح آن در نهج البلاغه
عبده آمده است.
این واژه يک بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حجره»، ج۱، ص۲۵۲.
