حق‌طلبی (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در این مقاله
آیات مرتبط با حق‌طلبی معرفی می‌شوند.
حق‌جويى و حقيقت‌پذيرى، طبيعت و
فطرت انسانى:
۱. «قالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّها بَقَرَةٌ ... قالُوا الْآنَ جِئْتَ بِالْحَقِ ...؛
گفت: او مى‌فرمايد:
گاوی باشد ... گفتند: الان حق مطلب را آوردى....»
۲. «قالُوا أَ جِئْتَنا بِالْحَقِ ...؛
گفتند: آيا مطلب حقّى براى ما آورده‌اى....» از اينكه
مشرکان بت‌پرست، پذيرش «حق» را اصلى مفروض مى‌دانستند و ترديد آنان تنها در حقّانيّت دعوت
ابراهیم علیه‌السلام بود، برداشت ياد شده به دست مى‌آيد.
نرمى و سلامت دل، زمينه‌اى مناسب براى گرايش به
حق و پذيرش آن:
«وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَ لا نَبِيٍّ إِلَّا إِذا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّيْطانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ فَيَنْسَخُ اللَّهُ ما يُلْقِي الشَّيْطانُ ... • لِيَجْعَلَ ما يُلْقِي الشَّيْطانُ فِتْنَةً لِلَّذِينَ ... وَ الْقاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ ... • وَ لِيَعْلَمَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَيُؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ ...؛
هيچ
رسول و پيامبرى را پيش از تو نفرستاديم مگر اينكه هرگاه آرزوى می‌کرد(پيشبرد اهداف الهىِ خود مى‌كرد)،
شیطان وسوسه‌ها و القائاتى در آن مى‌افكند؛ امّا خداوند القائات شيطان را از ميان مى‌برد ... هدف اين بود كه خداوند القائات شيطان را آزمونى قرار دهد براى آنها كه ... و آنها كه سنگدلند ... و نيز هدف اين بود كه آگاهان بدانند اين حقّى است از سوى پروردگارت، و در نتيجه به آن ايمان بياورند، و دلهايشان در برابر آن
خاضع گردد....»
مسئوليّت نداشتن
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، در پذيرش يا عدم پذيرش حق، از جانب مردم:
۱. «وَ بِالْحَقِّ أَنْزَلْناهُ وَ بِالْحَقِّ نَزَلَ وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا مُبَشِّراً وَ نَذِيراً؛
و ما آن (قرآن) را بحق نازل كرديم؛ و بحق نازل شد؛ و تو را، جز بشارت دهنده و بيم‌دهنده، نفرستاديم.»
۲. «وَ قُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ فَمَنْ شاءَ فَلْيُؤْمِنْ وَ مَنْ شاءَ فَلْيَكْفُرْ ...؛
بگو: حق از سوى پروردگارتان براى شما آمده است! هركس مى‌خواهد
ایمان بياورد (و اين حقيقت را پذيرا شود)، و هر كس مى‌خواهد
کافر گردد....»
حق‌پذيرى، تنها رمز
سعادت و رهايى
انسان، از
آتش جاويد
دوزخ:
«إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذابِ جَهَنَّمَ خالِدُونَ • وَ نادَوْا يا مالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنا رَبُّكَ قالَ إِنَّكُمْ ماكِثُونَ • لَقَدْ جِئْناكُمْ بِالْحَقِّ وَ لكِنَّ أَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كارِهُونَ؛
ولى مجرمان در
عذاب دوزخ جاودانه مى‌مانند. آنها فرياد مى‌كشند: اى مالك دوزخ! اى كاش پروردگارت ما را بميراند (تا آسوده شويم)! مى‌گويد: شما در اين جا ماندگار هستيد. ما حق را براى شما آورديم؛ ولى بيشتر شما از حق ناخشنود بوديد.»
لزوم تسليم بودن در برابر حق، پس از آمدن آن از طرف پروردگار:
«... لَقَدْ جاءَكَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلا تَكُونَنَّ مِنَ المُمْتَرِينَ؛
... به يقين، حق از طرف پروردگارت به تو رسيده است؛ بنابراين، هرگز از ترديدكنندگان مباش! (مسلّماً او ترديدى نداشت و اين درسى براى مردم بود!)»
زمینه‌های حق‌طلبی (قرآن)،
حق‌طلبان (قرآن).
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن،،ج۱۰، ص۶۳۹، برگرفته از مقاله «حق‌طلبی».
