حفصویه مروزی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَفْصُویه مروزی (زنده در اوایل
قرن سوم هجری)، فردی دانشمند، فاضل و کاتب و در
شعر هم دستی داشت. او در دربار
مامون عباسی بوده است.
حفصویه اسم یا لقب اجداد عده‌ای از جمله جد مادری عبدالعزیز بن محمد بن یوسف اصفهانی شاعر عسجدی معروف به
ابن‌حفصویه بود.
مروزی فردی دانشمند، فاضل
و کاتب بود و در شعر هم دستی داشت
و اولین کسی بود که کتابی درباره خراج تالیف کرد.
مورخان گفته‌اند که وی در
خراسان در دربار مامون (خلافت ۱۹۸-۲۱۸ هـ) بود. پس از انتقال مامون به
عراق اوضاعش به نابسامانی گرایید، ولی سرانجام به او ملحق شد و چون مانع ملاقات وی با مامون شدند، با فرستادن رُقعه و نوشتن اشعاری خطاب به مامون، درخواست کمک از او کرد. خلیفه به صورت اتفاقی رقعه را یافت و با خواندن آن اشعار تحت تاثیر قرار گرفت، از این‌رو به او اجازه ورود داد و با بخشیدن اموال فراوان به او، از وی دلجویی و تفقّد کرد.
از آثار مروزی کتاب الخراج و کتاب الرسائل است.
برای مطالعه بیشتر به منبع زیر مراجعه شود.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۸۹، برگرفته از مقاله «حَفْصُویه مروزی».
