• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حصر تعیین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


حصر تعیین، اختصاص موصوف به صفتی خاص یا صفت به موصوفی خاص است.


«حصر تعیین» جایی است که مخاطب بین دو صفت برای یک موصوف یا یک صفت برای دو موصوف شک داشته باشد و گوینده با حصر موصوف در صفتی خاص یا صفت در موصوفی خاص، شک را از بین می‌برد؛

۱.۱ - مثال

(انما هو اله واحد) در خطاب به کسی که شک دارد الوهیت از آن خداوند است یا غیر او.
[۱] سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۱۶۷.    
[۲] کمالی دزفولی، علی، ۱۲۹۲ -، قرآن ثقل اکبر، ص۲۲۵.


[[حصر و اختصاص].

۱. ↑ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۱۶۷.    
۲. ↑ کمالی دزفولی، علی، ۱۲۹۲ -، قرآن ثقل اکبر، ص۲۲۵.


فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «حصر تعیین».    




جعبه ابزار