• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حسن بن یسار بصری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





حسن بن یسار بصری (۲۱- ۱۱۰ق)، از فقیهان، قاریان و پیشوای اهل بصره در قرن دوم هجری قمری بود.



ابوسعید حسن بن یسار بصری انصاری، از مردم میشان، ناحیه‌ای بزرگ بین واسط، بصره و اهواز است. گفته شده که پدرش یسار از اسیران میشان بوده و هنگامی که به مدینه برده شد، ربیع دختر نضر (عمه انس بن مالک) او را خرید و آزاد کرد. حسن به سال ۲۱ق در مدینه متولد گردید و در وادی القری نشات یافت. به گفته وی تا چهارده سالگی هنگامی که عثمان بن عفان کشته شد، در مدینه بوده و در سن شانزده هنگام جنگ جمل، از مدینه خارج شده و در این جنگ شرکت نکرده است.


حسن علوم قرائت را از بزرگانی چون حطان بن عبدالله رقاشی و ابوالعالیه فرا گرفت و حدیث را از کسانی چون انس بن مالک، جابر بن عبدالله انصاری و عبدالله بن عباس آموخته و روایت کرده است.


حسن بن یسار دارای شاگردان بسیاری بوده که در حلقه درسش پرورش یافته‌اند که از آن میان نام بزرگانی چون واصل بن عطا از پایه گذاران مذهب معتزله، ابوعمرو بن علاء و عاصم جحدری به چشم می‌خورد.


گویند که حسن فردی فقیه، قاری و پیشوای اهل بصره و به گفته ابن خلکان، کسی بود که علم و زهد و ورع و عبادت را در خود جمع کرده بود. عجلی بر وثاقت وی تاکید کرده است.
ابونعیم اصفهانی می‌گوید که حسن بصری در روزگار ابوموسی در اصفهان بوده است. حسن به گفته خویش، زمانی همراه عبدالرحمان بن سمره در جنگی که در کابل و‌اندقان رخ داده، شرکت کرده است.
ابن ندیم می‌نویسد که حسن مدتی کاتب ربیع بن زیاد حارثی (والی خراسان) بود و زمانی چند برای انس بن مالک در شاپور کتابت می‌کرد. وی از کسانی است که با ابن اشعث بیعت کرد، ولی هنگامی که ابن اشعث شکست خورد و لشکریان او دستگیر شدند، بر حجاج وارد شد و حجاج او را امان داد، اما حسن به امان نامه اطمینان نکرد و از ترس حجاج متواری گشت و تا هنگام فوت متواری بود و سخنانی در مذمت حجاج گفت.
[۱۳] ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۰۲.



حسن بن یسار در نهایت در اول رجب سال ۱۱۰ در بصره درگذشت و در غرب شط العرب به خاک سپرده شد.
[۱۴] دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه، ج۶، ص۷۸۹۲.



حسن دارای آثار و تالیفاتی بوده که عبارت‌اند از:



۱. ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۷، ص۱۵۶.    
۲. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۵، ص۲۴۲.    
۳. ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۷، ص۱۵۶-۱۵۷.    
۴. ابن جزری، محمد بن محمد، غایة النهایه، ج۱، ص۲۳۵.    
۵. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۶، ص۹۷-۹۸.    
۶. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۵، ص۴۶۵.    
۷. ابن جزری، محمد بن محمد، غایة النهایه، ج۱، ص۲۳۵.    
۸. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۲، ص۱۹۰.    
۹. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۲، ص۶۹.    
۱۰. عجلی، احمد بن عبدالله، تاریخ الثقات، ص۱۱۳.    
۱۱. ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، ذکر اخبار اصبهان، ج۱، ص۲۵۴.    
۱۲. ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۷، ص۱۵۷.    
۱۳. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۰۲.
۱۴. دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه، ج۶، ص۷۸۹۲.
۱۵. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۵۳.    
۱۶. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۳۵.
۱۷. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۲، ص۲۹۱.    
۱۸. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۲۶۵.    
۱۹. وکیع ضبی، محمد بن خلف، اخبار القضاة، ج۲، ص۳.    
۲۰. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۷، ص۴۸.    
۲۱. مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۱، ص۲۶۹.    
۲۲. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۲، ص۲۲۶.    
۲۳. ابن قتیبه دینوری، عبدالله بن مسلم، المعارف، ص۴۴۰.    
۲۴. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۲، ص۴۸.    
۲۵. نووی، یحیی بن شرف، تهذیب الاسماء و اللغات، ج۱، ص۱۶۱.    
۲۶. ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۱، ص۵۲۷.    
۲۷. شیرازی شافعی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ص۸۷.    
۲۸. ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۴۴.    
۲۹. ذهبی، محمد بن احمد، تذکرة الحفاظ، ج۱، ص۷۱.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسن بصری»، ج۱، ص۲۵۰-۲۵۱.






جعبه ابزار