ابومحمّد حسن بن احمد بن علی بن زهرویه نجّار مؤذّن مدینی، از محدّثیناصفهان در قرن ششم هجری است. از اهالی مدینه جی بوده و آن شارستان (شهرستان) اصفهان است. او مردی عابد و صالح و پرهیزکار بوده و از خشیتپروردگار گریه بسیار می‌کرده و عبادات فراوان داشته است. از ابن رسته احمداستماع حدیث کرده و ابوسعد سمعانی در رجب سال ۵۳۱ق از وی حدیث شنیده است.
