• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حسان بن ثابت (مقاله‌دوم)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: حسان بن ثابت.


حسان بن ثابت خزرجی (حدود ۵۰ سال پیش از بعثت ـ ۵۴ق)، از صحابه و شاعران مخضرم بود که نیمی از عمر خود را در جاهلیت و نیم دیگر را در اسلام گذراند.
وی پس از دوستی اهل بیت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و مدح آنان، به طمع مال دنیا از بیعت با علی (علیه‌السّلام) دست برداشت، تا جایی که آن حضرت را سبّ نمود و جزء کسانی قرار گرفت که به خونخواهی عثمان برآمدند.



ابوحسام حسان بن ثابت بن منذر بن حرام خزرجی انصاری نجاری مدنی، اهل مدینه بود
[۱] سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، جزء۲، ص۳۱۱.
و هشت سال قبل از ولادت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) تولد یافت. او از شاعران مخضرم بود که نیمی از عمر خود را در جاهلیت و نیم دیگر را در اسلام گذراند. در سن شصت یا ۶۱ سالگی اسلام آورد و در شمار صحابه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در آمد. و از آن حضرت روایت کرده است.
افرادی مانند سعید بن مسیب، ابوسلمة بن عبدالرحمان، فرزندش عبدالرحمان و دیگران از او روایت کرده‌اند.


حسان در زمان خود سرآمد شاعران یثرب بود. حسان در جاهلیت شاعر اهل مدینه و در زمان نبوت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شاعر آن حضرت و پس از آن شاعر اهل یمن بود.
گفته‌اند: هنگامی که او اشعاری در مدح پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌سرود، جبرئیل هفتاد بیت به او کمک نمود.
وی اولین فردی بود که جریان غدیر را به نظم در آورد. گاهی حسان به نزد ملوک غسان در شام می‌رفت و آنها را نیز می‌ستود. او به سبب ترسو بودنش، در هیچ جنگی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را همراهی نکرد.
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برای وی دعا کرده و فرمود: تا زمانی که ما را یاری کنی، مورد تایید روح القدس باشی. وی پس از دوستی اهل بیت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و مدح آنان، به طمع مال دنیا از بیعت با علی (علیه‌السّلام) دست برداشت، تا جایی که آن حضرت را سبّ نمود و جزء کسانی قرار گرفت که به خونخواهی عثمان برآمدند.


دیوان شعر اثر حسان بن ثابت می‌باشد.


حسان سرانجام در آخر عمر نابینا شد و در زمان خلافت معاویه، در سال ۵۴ق در مدینه درگذشت.
[۱۶] سرکیس، یوسف الیان، معجم المطبوعات، ج۱، ص۷۵۲.
زمان فوت او را به اختلاف نقل کرده‌اند. (دیگر منابع: )


۱. سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، جزء۲، ص۳۱۱.
۲. علامه امینی، الغدیر، ج۲، ص۶۵.    
۳. ابن قتیبه دینوری، عبدالله بن مسلم، الشعر و الشعراء، ص۲۹۶.    
۴. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۴، ص۳۵۳.    
۵. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۲، ص۵۱۲.    
۶. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۶، ص۱۷.    
۷. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۴، ص۱۳۵.    
۸. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۶، ص۲۱.    
۹. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۳، ص۲۶۷.    
۱۰. ابن قتیبه دینوری، عبدالله بن مسلم، الشعر و الشعراء، ص۲۹۶.    
۱۱. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۱۸، ص۲۴۷.    
۱۲. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۷۸۵.    
۱۳. ابن قتیبه دینوری، عبدالله بن مسلم، الشعر و الشعراء، ص۲۹۶.    
۱۴. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۲، ص۵۲۳.    
۱۵. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۴، ص۱۹۷.    
۱۶. سرکیس، یوسف الیان، معجم المطبوعات، ج۱، ص۷۵۲.
۱۷. خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ص۷۵.    
۱۸. ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب، ج۱، ص۳۴۱.    
۱۹. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابه، ج۲، ص۸.    
۲۰. ابن اثیر، علی بن محمد، اسد الغابه، ج۲، ص۴.    
۲۱. ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۲، ص۳۷۸.    
۲۲. امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۴، ص۶۲۱.    
۲۳. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۱، ص۲۷۰.    
۲۴. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۱، ص۶۰.    
۲۵. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۴۲.    
۲۶. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۵، ص۲۴۷.    
۲۷. ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۱۵۳.    
۲۸. ابن منظور، محمد بن مکرم، مختصر تاریخ دمشق، ج۶، ص۲۸۹.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسان خزرجی»، ج۱، ص۲۴۶.






جعبه ابزار