حزن ابراهیم (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در
آیات قرآن به
حزن حضرت ابراهیم علیه‌السلام اشاره شده است.
اندوه و تأثّر زياد
ابراهیم علیه‌السلام، از گرفتارى
قوم لوط به
عذاب الهی:
«فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْراهِيمَ الرَّوْعُ ... يُجادِلُنا فِي قَوْمِ لُوطٍ • إِنَّ إِبْراهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُنِيبٌ • يا إِبْراهِيمُ أَعْرِضْ عَنْ هذا إِنَّهُ قَدْ جاءَ أَمْرُ رَبِّكَ وَ إِنَّهُمْ آتِيهِمْ عَذابٌ غَيْرُ مَرْدُودٍ؛
پس وقتی
ترس ابراهیم زایل شد ... در باره قوم لوط با ما (به قصد
شفاعت) چون و چرا می‌کرد؛ زیرا ابراهیم بردبار و نرمدل و بازگشت کننده (به سوی خدا) بود؛ ای ابراهیم از این (چون و چرا) روی برتاب که فرمان پروردگارت آمده و برای آنان عذابی که بی بازگشت است خواهد آمد.»
«اواه» به کسی گفته می‌شود که زیاد آه می‌کشد و متاسف می‌شود.
وصف ابراهیم علیه‌السلام به «اواه» پس از جمله «یجادلنا» می‌فهماند که تاسف ابراهیم علیه‌السلام به دلیل گرفتار شدن مردم بوده است.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۰، ص۴۹۹، برگرفته از مقاله «حزن ابراهیم علیه‌السلام».
