• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حروف ذولقی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


حروف ذولقی، حروف نیازمند به استفاده از تیزی نوک زبان هنگام تلفظ است.


«ذولق» یا «ذلق» به تیزی هر چیزی می‌گویند و در علم تجوید نیز منظور تیزی نوک زبان است.

به حروفی که نوک زبان در تلفظ آن‌ها اثر داشته باشند «حروف ذولقی» می‌گویند. این حروف «ظ»، «ذ»، «ث» هستند که از مخرج چهاردهم حروف ادا می‌شوند. برخی به اشتباه، حروف مذکور را حروف لثوی دانسته‌اند.
[۱] بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۱۶۴.
[۲] پور فرزیب مولایی، ابراهیم، تجویدجامع، ص۴۷.
[۳] موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۴۱.
[۴] فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص۱۲۴.


مخرج چهاردهم حروف.

۱. ↑ بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۱۶۴.
۲. ↑ پور فرزیب مولایی، ابراهیم، تجویدجامع، ص۴۷.
۳. ↑ موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۴۱.
۴. ↑ فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص۱۲۴.


فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «حروف ذولقی».    




جعبه ابزار