• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حجیت شرایع گذشته

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



حجیت شرایع گذشته، صحت استناد به شرایع ادیان سابق است.



حجیت شرایع گذشته، به معنای درست بودن تمسک به احکام و قوانین شرایع ادیان گذشته و لزوم عمل طبق آنها است، که لازمه آن، منجّزیت در صورت مطابقت با واقع و معذّریت در صورت عدم مطابقت با واقع است.


درباره حجیت شرایع گذشته آرا و نظریات گوناگونی ارایه شده است:
۱. گروهی معتقدند شرایع گذشته برای مسلمانان حجت است، مگر آن که در شریعت اسلام، نسخ آن ثابت شده باشد؛
۲. اصولیون حنفی، مالکی و شافعی، اعتقاد دارند احکامی از شرایع گذشته که در کتاب خدا و سنت رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم به عنوان داستان نقل شده و در شرع اسلام برای ثابت بودن و یا ثابت نبودن آنها دلیلی ذکر نشده است، برای مسلمانان نیز شریعت محسوب می‌شود و لازم است از آنها پیروی گردد؛
۳. برخی دیگر، هم چون «غزالی» در «المستصفی» و «آمدی» در «الاحکام فی اصول الاحکام»، معتقدند احکام شرایع سابق، به وسیله شریعت اسلام منسوخ شده است، مگر در مواردی که نسبت به ابقای آن نص وجود داشته باشد.
[۲] منابع اجتهاد (از دیدگاه مذاهب اسلامی)، جناتی، محمد ابراهیم، ص۳۸۳.
[۳] الوجیز فی اصول الفقه، زحیلی، وهبه، ص (۱۰۳-۱۰۲).
[۴] المدخل الی التشریع الاسلامی، موسی، کامل، ص (۲۱۸-۲۱۶).



شرایع گذشته.


۱. الاصول العامة للفقه المقارن، طباطبایی حکیم، محمد تقی، ص۴۲۹.    
۲. منابع اجتهاد (از دیدگاه مذاهب اسلامی)، جناتی، محمد ابراهیم، ص۳۸۳.
۳. الوجیز فی اصول الفقه، زحیلی، وهبه، ص (۱۰۳-۱۰۲).
۴. المدخل الی التشریع الاسلامی، موسی، کامل، ص (۲۱۸-۲۱۶).



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۰۲، برگرفته از مقاله «حجیت شرایع گذشته».    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات اصولی | اصول فقه | مباحث حجت




جعبه ابزار