جَوْف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَوْف (به فتح جیم) یکی از
مفردات نهج البلاغه به معنای درون است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص ضرورت شناخت
دنیا و توصیف
مورچه از این واژه استفاده نموده است.
این واژه دو بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
جَوْف (به فتح جیم) به معنای درون، آمده است.
چنان‌که گفته می‌شود: «
الجَوْفُ مِنَ الاِنسان: بَطنهُ و - مِنَ البَيت وَ غيرهِ:داخلهُ.»
مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره ضرورت شناخت دنیا فرموده است:
«مَثَلُ الدُّنْیا کَمَثَلِ الْحَیَّهِ لَیِّنٌ مَسُّها وَ السُّمُّ النّاقِعُ فی جَوْفِها.» «مثل دنیا مثل آن
ماری است که هنگام دست کشیدن نرم، ولی
زهر درون آن کشنده است.»
امام (علیه‌السلام) در
خطبه در توصیف مورچه می‌فرماید:
«لَوْ فَكَّرْتَ في مَجاري أُكْلِها، وَ في عُلْوها وَ سُفْلِها، وَ ما في الجَوْفِ مِنْ شَراسيفِ بَطْنِها.» «اگر در مجاری خوراک و بالا و پایین مورچه و اطراف و پهلوهای شکمش و در چشم و گوشش بیندیشی، از
آفرینش او شگفت زده می‌شوی.»
این واژه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جوف»، ص۲۴۲-۲۴۱.
