جَدَح (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَدَح (به فتح جیم) یکی از
مفردات نهج البلاغه، به معنای خلط و آميختن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در پاسخ مردی از
قبیله بنی اسد نسبت به موضوع
خلافت، از این واژه استفاده نموده است.
جَدَح (به فتح جیم)
به معنای خلط و آميختن، آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «
جدح السويق: خلطه».
یک مورد که در
نهج البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در پاسخ مردى از بنى اسد که از او پرسيد با آن‌كه شما حق بوديد، چرا قوم شما از مقامتان دفاع نكردند؟ فرموده است:
...
«حَاوَلَ الْقَوْمُ اِطْفَاءَ نَورِ اللهِ مِنْ مِصْباحِهِ، وَسَدَّ فَوَّارِهِ مِنْ یَنْبُوعِهِ، وَ جَدَحوا بَیْنِی وَبَیْنَهُمْ شِرْباً وَبِیئاً، فَانْ تَرْتَفِعْ عَنَّا وَعَنْهُمْ مِحَنُ الْبَلْوَی، اَحْمِلْهُمْ مِنَ الْحَقِّ عَلَی مَحْضِهِ»؛
«آن‌ها كوشيدند نور
خدا را كه از چراغش مى‌درخشيد خاموش سازند و مجراى فوران چشمه
فیض الهی را مسدود كنند و اين آب زلال را ميان من و خودشان به بيمارى‌ها و سموم آلوده سازند. هرگاه اين مشكلات موجود از ما و آن‌ها برطرف شود، من آن‌ها را به سوى حق خالص مى‌برم».
اين واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جدح»، ص۲۰۴.
