جَدَث (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَدَث (به فتح جیم) یکی از
مفردات نهج البلاغه، به معنای
قبر است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در مورد
خندیدن فردی در
تشییع جنازه و گذشتگان و ... از این واژه استفاده نموده است.
جَدَث (به فتح جیم)
به معنای قبر، آمده و جمع آن اجداث است.
برخی از مواردی که در
نهج البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) هنگامی که در تشییع جنازه‌ای مشاهده نمود فردی می‌خندد، فرمود:
«کَاَنَّ الَّذِی نَرَی مِنَ الاَْمْوَاتِ سَفْرٌ عَمَّا قَلِیل اِلَیْنَا رَاجِعُونَ! نُبَوِّئُهُمْ اَجْدَاثَهُمْ، نَاْکُلُ تُرَاثَهُمْ، کَاَنَّا مُخَلَّدُونَ»؛
«گویی
مردگان مسافرانی هستند و میراثشان را می‌خوریم؛ گویی ما بعد از آنها همیشه در جهان خواهیم ماند».
حضرت درباره گذشتگان می‌فرماید:
«اَصْبَحَتْ مَساکِنُهُمْ اَجْداثاً، وَ اَمْوالُهُمْ مِیراثاً، لاَ یَعْرِفونَ مَنْ اَتاهُمْ، وَ لاَ یَحْفِلونَ مَنْ بَکاهُمْ»؛
«سرانجام مسكن‌هاى آنها گورستان و ثروتهايشان ميراث براى ديگران گرديد. هم اكنون كسى كه نزد آنان برود وى را نمى‌شناسند و به آنها كه برايشان مى‌گريند اهميّت نمى‌دهد».
این واژه شش بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جدث»، ج۱، ص۲۰۴.
