جائِر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جائِر (به فتح جیم) یکی از
مفردات نهج البلاغه به معنای
ظلم و منحرف از
عدل است.
حضرت علی (علیه‌السلام) خطاب به
عثمان و پس از ضربت خوردن، از این واژه استفاده نموده است.
از این مادّه ۶۰ مورد در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
جائِر (به فتح جیم) به معنای ظلم و منحرف از عدل، آمده است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) خطاب به عثمان در حالی که در
محاصره بود، فرموده است:
«وَ إِنَّ شَرَّ النّاسِ عِنْدَ اللهِ إِمامٌ جائِرٌ ضَلَّ وَ ضُلَّ بِهِ.» «و بدترين مردم نزد پروردگار، پيشواى ستمگرى است كه خود گمراه است و مردم به وسيله او گمراه مى‌شوند.»
امام (علیه‌السلام) بعد از ضربت خوردن در
وصیت خویش می‌فرماید:
«وَ اِنَّما کُنْتُ جاراً جاوَرَکُمْ بَدَنی اَیّاماً.» «من از همسايگان شما بودم كه چند روزى بدنم در كنار شما زيست.»
جمع جار، جيران و جيره است.
از این مادّه ۶۰ مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جائر»، ص۲۴۰-۲۴۱.
