جاؤُا (لغاتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جاؤُا: (فَقَدْ جآؤُ ظُلْماً وَ زُوراً)«جاؤُا» از مادّه
«مجییء» معمولًا به معنای «آمدن» است،
ولی، در سوره
«فرقان» آیه ۴، به معنای «آوردن» آمده است. همانگونه که در
آیه ۸۱ سوره
«یونس» میخوانیم که
موسی به ساحران گفت:
ما جئتم به السحر «آنچه شما آوردهاید
سحر است».
(وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَذَا إِلَّا إِفْكٌ افْتَرَاهُ وَأَعَانَهُ عَلَيْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ فَقَدْ جَاؤُوا ظُلْمًا وَزُورًا) (و
کافران گفتند: «این
قرآن فقط دروغی است که او به
خدا افترا بسته، و گروهی دیگر او را بر این کار یاری دادهاند.» آنها با این سخن،
ظلم و
دروغ بزرگی را مرتکب شدند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان میفرماید: در مجمع البیان گفته: کلمه جاء و کلمه اتی چه بسا میشود که معنای فعل- کرد را میدهد، و به همین جهت مانند فعل متعدی استعمال میشوند، در نتیجه معنای آیه این میشود که کفار ظلم کردند، و دروغ گفتند.
بعضی
دیگر گفتهاند: کلمه ظلما به وسیله جاء منصوب نشده، بلکه به خاطر حذف حرف جر بوده، و تقدیر کلام فقد جاءوا بظلم بوده. بعضی
دیگر گفتهاند: کلمه مذکور حال است، و تقدیر کلام: فقد جاءوا ظالمین- آمدند در حالیکه از ستمکاران بودند بوده. ولی این حرف بسیار سخیف و بیپایه است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «جاؤُا»، ص۱۶۰.