ثَرم (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ثَرم (بر وزن عقل) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای شکستن دندان‌های ثنایا است.
حضرت علی (علیه‌السلام) خطاب به مردی از
خوارج به نام
برج بن مسهر، از این واژه استفاده نموده است.
ثَرم (بر وزن عقل)
به معنای شکستن دندان‌های ثنایا آمده است. چنان‌که به کسی که دندان‌های ثنایایش شکسته است، گفته می‌شود: «اثرم».
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) خطاب به مردی از خوارج به نام برج بن مسهر در محلی که امام (علیه‌السلام) می‌شنید، گفت:
«اسْکُتْ قَبَحَکَ اللهُ یَا اَثْرَمُ، فَوَاللهِ لَقَدْ ظَهَرَ الْحقُّ فَکُنْتَ فِیهِ ضَئِیلاً شَخْصُکَ، خَفِیّاً صَوْتُکَ، حَتَّی اِذَا نَعَرَ الْبَاطِلُ نَجَمْتَ نُجومَ قَرْنِ الْمَاعِزِ»«ساکت باش ای دندان شکسته، خدا خیرت ندهد، به
خدا قسم آنگاه که
حق پیروز شد وجودت لاغر (کنایه از ضعف) بود، صدایت آهسته بود (در نصرت حق صدایی از تو شنیده نمی‌شد) و چون
باطل فریاد کشید مانند: شاخ بز روئیدی و آشکار شدی.»
سخن و تشبیهات حضرت در تحقیر و نشان دادن موضع پست اوست.
این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ثرم»، ص۱۸۳.
