• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تُحفَه (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: مفردات نهج البلاغه (جلد ۱)
مقالات مرتبط: هدیه.


تُحفَه (به ضم تاء و به فتح یا سکون حاء) یا تُحف یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای هدیه می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در دعایی از خدای تعالی ضمن درخواست همجواری با رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلّم) در آخرت، ازاین واژه استفاده نموده است.


تُحفَه (به ضم تاء) به معنای هدیه آمده که جمع آن تُحف است. چنان‌که گفته می‌شود: «التحفة: الهدیة و البرّ و اللطف.»
[۱] شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ج۱، ص۲۰.    


امام (صلوات‌الله‌علیه) در دعای خویش فرموده است: «اللهم اجمع بیننا و بینه فی برد العیش و قرار النعمة ... و منتهی الطمانینة و تحف الکرامة؛
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۰۲، خطبه۷۲.    
خدایا میان ما و رسولت را جمع کن در وسعت عیش و قرارگاه نعمت و نهایت آرامش و در تحفه‌های خوش آیند.»

این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ج۱، ص۲۰.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۰۲، خطبه۷۲.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تحفه»، ص۱۷۱.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار