تَنُّور (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَنُّور: (وَ فارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِیهَا) «تَنُّور» (با تشدید نون)
همان معنا را می‌بخشد که «تنور» در
فارسی متداول امروز، یعنی محلی که
نان در آن پخت و
پز می‌شود.
(حَتَّى إِذَا جَاء أَمْرُنَا وَ فَارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِيهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَ أَهْلَكَ إِلاَّ مَن سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ وَ مَنْ آمَنَ وَ مَا آمَنَ مَعَهُ إِلاَّ قَلِيلٌ) (اين وضع همچنان ادامه يافت تا آن زمان كه فرمان ما فرارسيد، و تنور جوشيدن گرفت؛ به نوح گفتيم: «از هر يك از انواع حيوانات، يك جفت نر و ماده در آن كشتى حمل كن. همچنين خاندانت را بر آن سوار كن مگر آنها كه قبلًا وعده هلاك آنان داده شده (همسر و يكى از فرزندانت)؛- و همچنين
مؤمنان را.»- امّا جز عده كمى همراه او
ایمان نياوردند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: وقتى گفته مى‌شود: كلمه تنور از لغات مشترك فارسى و
عربی است، احتمال هم دارد كه در اصل فارسى بوده و در عرب مورد استعمال قرار گرفته باشد و به معناى محلى است كه خمير را براى پخته شدن به آن مى‌چسبانند و فوران تنور به معناى جوشيدن آب از داخل تنور و سرازير شدن از تنور است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تَنُّور»، ص۱۴۴.
