تَبِعَة (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَبِعَة (به فتح تاء و کسر باء) یکی از
مفردات نهج البلاغه، به معنای نتیجه و چیزی که در پی عمل است.
حضرت علی (علیه‌السلام) از این واژه درباره
استغفار استفاده نموده است.
تَبِعَة (به فتح تاء و کسر باء) به معنای نتیجه و چیزی که در پی عمل است، آمده است و نوعا در نتیجه بد به کار می‌رود.
موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره استغفار فرموده‌اند:
«وَ الثّالِثُ: أَنْ تُؤَدّيَ إِلَى الْـمَخْلوقينَ حُقوقَهُمْ حَتَّى تَلْقَى اللهَ عزّوجلّ أَمْلَسَ لَيْسَ عَلَيْكَ تَبِعَةٌ.» «سومى آن است حق مخلوق را بدهى تا
خدا را نرم و بدون مشغول ذمه ملاقات كنى بطورى كه هنگام ملاقات پروردگار حقّى بر تو نباشد.»
«املس»: به معنای پاک.
مواردی از این مادّه در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تبعت»، ص۱۷۰.
