«اَقْدارُ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ لا تُغالَبُ وَاِرادَتُهُ لا تُرَدُّ وَتَوْفیقُهُ لا یُسْبَقُ؛ تقدیرهای خداوند (عزّوجلّ) مغلوب نمی‌شود، و اراده اش برگشت ندارد، و بر توفیق او هیچ چیز پیشی نمی‌گیرد».
این عبارت، بخشی از کلمات امام زمان (علیه‌السّلام) است که در توقیعی به دو سفیر خود، عثمان بن سعید و فرزندش محمّد بن عثمان فرستاده است. امام (علیه‌السّلام) در این توقیع به مسئله غیبت خود اشاره کرده، می‌فرماید: این موضوع از تقدیرهای الهی است و اراده‌ی حتمی‌اش به آن تعلق گرفته است. امام (علیه‌السّلام) در این توقیع به چند نکته اشاره دارند: ۱. هیچ کس نمی‌تواند بر تقدیر الهی پیروز شود؛ زیرا او «مقدِّر کلّ قَدَر» و قدرت او فوق همه قدرت‌هاست. ۲. اگر اراده حتمی خداوند متعال، به چیزی تعلّق گیرد، کسی نمی‌تواند بر اراده‌ی او غلبه کند و مانع اجرایش گردد؛ زیرا اراده‌ای فوق اراده او نیست. در دعایی از امام سجّاد (علیه‌السّلام) می‌خوانیم: پروردگارا! حمد، مخصوص توست که مقتدری هستی که هرگز مغلوب نمی‌شود.
۳. کارسازی فقط برای خداست. تا خدا نخواهد، هیچ تدبیر و تلاشی سود نمی‌دهد. برای انجام دادن هر کاری، باید چشم امید به خدا داشت و از او مدد گرفت و با واسطه قرار دادن محبوبان درگاهش، موفّقیّت را طلب نمود.
