تهدید ظالمان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از مصادیق تهدیدشدگان که در
آیات قرآن معرفی شده‌اند،
ظالمان هستند.
تهدید شدن ظالمان
مشرک به
شکنجه، از جانب
ذوالقرنین:
«... قُلنا يذَا القَرنَينِ امّا ان تُعَذّبَ وامّا ان تَتَّخِذَ فيهِم حُسنا• قالَ امّا مَن ظَلَمَ فَسَوفَ نُعَذّبُهُ ثُمَّ يُرَدُّ الى رَبّهِ فَيُعَذّبُهُ عَذابًا نُكرا• وامّا مَن ءامَنَ وعَمِلَ صلِحًا فَلَهُ جَزاءً الحُسنى ...؛
... ما گفتيم اي ذو القرنين! آيا مي‌خواهي مجازات كني و يا پاداش نيكوئي را در باره آنها انتخاب نمائي؟گفت اما كساني كه ستم كرده اند آنها را مجازات خواهيم كرد سپس، به سوي پروردگارشان باز مي‌گردند و خدا آنها را مجازات شديدي خواهد نمود. و اما كسي كه ايمان بياورد و عمل صالح انجام دهد پاداش نيكو خواهد داشت، و ما دستور آساني به او خواهيم داد.»
تهديد شدن ظالمان به
عذاب در
قیامت، از جانب خدا:
۱. «ولَن يَتَمَنَّوهُ ابَدًا بِما قَدَّمَت ايديهِم واللَّهُ عَليمٌ بِالظلِمين؛
ولي آنها هرگز به خاطر اعمال بدي كه پيش از خود فرستاده اند آرزوي مردن نخواهند كرد و خداوند از
ستمگران آگاه است.»
۲. «... ولَو يَرَى الَّذينَ ظَلَموا اذ يَرَونَ العَذابَ انَّ القُوَّةَ لِلَّهِ جَميعًا وانَّ اللَّهَ شَديدُ العَذاب؛
... و آنها كه ستم كردند (و معبودي غير خدا برگزيدند) هنگامي كه عذاب خدا را مشاهده كنند خواهند دانست كه تمام قدرت به دست خدا است، و او داراي مجازات شديد است (نه معبودهاي خيالي كه از آنها مي‌هراسند).»
۳. «سَنُلقى فى قُلُوبِ الَّذينَ كَفَروا الرُّعبَ بِما اشرَكوا بِاللَّهِ ما لَم يُنَزّل بِهِ سُلطنًا ومَأوهُمُ النّارُ وبِئسَ مَثوَى الظلِمين؛
به زودي در دلهاي كافران به خاطر اينكه بدون دليل چيزهائي را براي خدا شريك قرار دادند، رعب و
ترس مي‌افكنيم و جايگاه آنها آتش است و چه بد جايگاهي است جايگاه ستمكاران.»
۴. «وسَكَنتُم فى مَسكِنِ الَّذينَ ظَلَموا انفُسَهُم وتَبَيَّنَ لَكُم كَيفَ فَعَلنا بِهِم وضَرَبنا لَكُمُ الامثال• فَلا تَحسَبَنَّ اللَّهَ مُخلِفَ وَعدِهِ رُسُلَهُ انَّ اللَّهَ عَزيزٌ ذُو انتِقام؛
(شماها نبوديد كه) در منازل (و كاخهاي) كساني كه به خويشتن ستم كردند سكني گزيديد؟ و براي شما آشكار شد چگونه با آنها رفتار كرديم، و براي شما مثلها (از سرگذشت پيشينيان) زديم (باز هم بيدار نشديد). و گمان مبر كه خدا وعده‌اي را كه به پيامبرانش داده تخلف كند، چرا كه خداوند
قادر و
منتقم است.»
۵. «واذا رَءَا الَّذينَ ظَلَمُوا العَذابَ فَلا يُخَفَّفُ عَنهُم ولا هُم يُنظَرون؛
هنگامي كه ظالمان عذاب را ببينند نه به آنها تخفيف داده مي‌شود، و نه مهلت.»
۶. «... ومَن شاءَ فَليَكفُر انّا اعتَدنا لِلظلِمينَ نارًا احاطَ بِهِم سُرادِقُها وان يَستَغيثوا يُغاثوا بِماءٍ كالمُهلِ يَشوِى الوُجوهَ بِئسَ الشَّرابُ وساءَت مُرتَفَقا؛
بگو اين حق است از سوي پروردگارتان، هر كس مي‌خواهد ايمان بياورد (و اين حقيقت را پذيرا شود) و هر كس مي‌خواهد كافر گردد، ما براي
ستمگران آتشي آماده كرده ايم كه سرا پرده اش آنها را از هر سو احاطه كرده است، و اگر تقاضاي آب كنند آبي براي آنها مي آورند همچون فلز گداخته كه صورتها را بريان مي‌كند، چه بد نوشيدني است و چه بد محل اجتماعي؟!»
۷. «ثُمَّ لَنَحنُ اعلَمُ بِالَّذينَ هُم اولى بِها صِليّا• وان مِنكُم الّا وارِدُها كانَ عَلى رَبّكَ حَتمًا مَقضيّا• ثُمَّ نُنَجّى الَّذينَ اتَّقَوا ونَذَرُ الظلِمينَ فيها جِثيّا؛
بعد از آن ما به خوبي از كساني كه براي سوختن در آتش اولويت دارند آگاهيم (و آنها را پيش از ديگران مجازات خواهيم كرد). و همه شما (بدون استثنا) وارد جهنم ميشويد، اين امري است حتمي و فرماني است قطعي از پروردگارتان!! سپس آنها را كه تقوا پيشه كردند از آن رهائي ميبخشيم، و ظالمان را در حالي كه (از ضعف و ذلت) به زانو در آمده اند در آن رها ميكنيم.»
۸. «وقَومَ نوحٍ لَمّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ اغرَقنهُم وجَعَلنهُم لِلنّاسِ ءايَةً واعتَدنا لِلظلِمينَ عَذابًا اليما؛
و قوم
نوح را هنگامي كه تكذيب رسولان كردند
غرق نموديم، و آنها را درس عبرتي براي مردم قرار داديم، و براي
ستمگران عذاب دردناكي فراهم ساختيم.»
۹. «... وسَيَعلَمُ الَّذينَ ظَلَموا اىَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبون؛
... و بزودي آنها كه ستم كردند مي‌دانند كه بازگشتشان به كجاست.»
۱۰. «ومَن اظلَمُ مِمَّن ذُكّرَ بِايتِ رَبّهِ ثُمَّ اعرَضَ عَنها انّا مِنَ المُجرِمينَ مُنتَقِمون؛
چه كسي ستمكارتر است از آنكس كه آيات پروردگارش به او تذكر داده شده و او از آن اعراض كرده، مسلما ما از مجرمان
انتقام خواهيم گرفت.»
۱۱. «فَاليَومَ لا يَملِكُ بَعضُكُم لِبَعضٍ نَفعًا ولا ضَرًّا ونَقولُ لِلَّذينَ ظَلَموا ذوقوا عَذابَ النّارِ الَّتى كُنتُم بِها تُكَذّبون؛
امروز هيچيك از شما نسبت به ديگري مالك سود و زياني نيست و به ظالمان ميگوئيم بچشيد عذاب آتشي را كه تكذيب ميكرديد!»
۱۲. «افَمَن يَتَّقى بِوَجهِهِ سوءَ العَذابِ يَومَ القِيمَةِ وقيلَ لِلظلِمينَ ذوقوا ما كُنتُم تَكسِبون؛
آيا كسي كه با صورت خود عذاب دردناك (الهي) را دور مي‌سازد (همانند كسي است كه هرگز آتش دوزخ به او نمي‌رسد؟) و به ظالمان گفته مي‌شود بچشيد آنچه را به دست مي‌آورديد.»
۱۳. «ولَو انَّ لِلَّذينَ ظَلَموا ما فِى الارضِ جَميعًا ومِثلَهُ مَعَهُ لَافتَدَوا بِهِ مِن سوءِ العَذابِ يَومَ القِيمَةِ وبَدا لَهُم مِنَ اللَّهِ ما لَم يَكونوا يَحتَسِبون؛
اگر ستمكاران تمام آنچه را روي
زمین است مالك باشند، و همانند آن بر آن افزوده شود حاضرند همه را فدا كنند تا از عذاب شديد روز قيامت رهائي يابند، و از سوي خدا براي آنها اموري ظاهر مي‌شود كه هرگز گمان نمي‌كردند.»
هشدار خدا به ظالمان، از
هلاکت و عذاب
استیصال:
۱. «وكَم مِن قَريَةٍ اهلَكنها فَجاءَها بَأسُنا بَيتًا او هُم قالون• فَما كانَ دَعوهُم اذ جاءَهُم بَأسُنا الّا ان قالوا انّا كُنّا ظلِمين؛
چه بسيار شهرها و آباديها كه آنها را (بر اثر
گناه فراوان)
هلاك كرديم، و عذاب ما شبهنگام يا در روز هنگامي كه
استراحت كرده بودند به سراغشان آمد. و در آن موقع كه عذاب ما به سراغ آنها آمد سخني نداشتند جز اينكه گفتند ما ظالم بوديم (ولي اين اعتراف به گناه ديگر دير شده بود و به حالشان سودي نداشت).»
۲. «... فَانظُر كَيفَ كانَ عقِبَةُ الظلِمين؛
... پس بنگر عاقبت كار ظالمان چگونه بود؟!»
۳. «فَلَمّا جَاءَ امرُنا جَعَلنا علِيَها سافِلَها وامطَرنا عَلَيها حِجارَةً مِن سِجّيلٍ مَنضود• مُسَوَّمَةً عِندَ رَبّكَ وما هِىَ مِنَ الظلِمينَ بِبَعيد؛
هنگامي كه فرمان ما فرا رسيد آن (شهر و ديار) را زير و رو كرديم و باراني از سنگ: گلهاي متحجر متراكم بر روي هم بر آنها نازل نموديم. (سنگهائي كه) نزد پروردگارت نشاندار بود و آن از
ستمگران دور نيست.»
۴. «وكَذلِكَ اخذُ رَبّكَ اذا اخَذَ القُرى وهِىَ ظلِمَةٌ انَّ اخذَهُ اليمٌ شَديد؛
و اينچنين است مجازات پروردگار تو هنگامي كه شهرها و آباديهاي ظالم را مجازات مي‌كند، (آري) مجازات او دردناك و شديد است!»
۵. «... فَاوحى الَيهِم رَبُّهُم لَنُهلِكَنَّ الظلِمين؛
... در اينحال پروردگارشان به آنها
وحی فرستاد كه من ظالمان را
هلاك مي‌كنم.»
۶. «وكَم قَصَمنا مِن قَريَةٍ كانَت ظالِمَةً وانشَأنا بَعدَها قَومًا ءاخَرين؛
چه بسيار مناطق آباد
ستمگري را كه ما درهم شكستيم و بعد از آنها قوم ديگري روي كار آورديم.»
۷. «وما كانَ رَبُّكَ
مُهلِكَ القُرى حَتّى يَبعَثَ فى امّها رَسولًا يَتلوا عَلَيهِم ءايتِنا وما كُنّا
مُهلِكِى القُرى الّا واهلُها ظلِمون؛
پروردگار تو هرگز شهرها و آباديها را
هلاك نمي‌كرد تا اينكه در كانون آنها پيامبري مبعوث كند كه آيات ما را بر آنان بخواند، و ما هرگز آباديهائي را
هلاك نكرديم
مگر آنكه اهلش ظالم بودند.»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۹، ص۳۳۷، برگرفته از مقاله «تهدیدشدگان (ظالمان)».
