تنزیه خدا از فرزند (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از موارد
تنزیه خداوند که در
آیات قرآن بیان شده، تنزیه از فرزند است.
منزّه بودن خداوند، از داشتن
فرزند:
۱. «وقالوا اتَّخَذَ اللَّهُ ولَدًا سُبحنَهُ ...؛
و
کافران گفتند: خداوند، فرزندى براى خود انتخاب كرده است.- منزّه است او ....»
۲. «... انَّمَا اللَّهُ الهٌ وحِدٌ سُبحنَهُ ان يَكونَ لَهُ ولَدٌ ...؛
... خدا، تنها معبود يگانه است؛ او منزّه است كه فرزندى داشته باشد....»
۳. «وجَعَلوا لِلَّهِ شُرَكاءَ الجِنَّ وخَلَقَهُم وخَرَقوا لَهُ بَنينَ وبَنتٍ بِغَيرِ
عِلمٍ سُبحنَهُ وتَعلى
عَمّا يَصِفون • بَديعُ السَّموتِ والارضِ انّى يَكونُ لَهُ ولَدٌ ولَم تَكُن لَهُ صحِبَةٌ ...؛
آنان براى خدا همتايانى از
جنّ قرار دادند، در حالى كه آنها مخلوق او هستند؛ و براى خدا، به
دروغ و از روى
جهل، پسران و دخترانى قائل شدند؛ منزّه است خدا، و برتر است از آنچه وصف مى‌كنند! او پديدآورنده
آسمانها و
زمین است؛ چگونه ممكن است فرزندى داشته باشد؟! حال آن كه همسرى نداشته....»
۴. «قالوا اتَّخَذَ اللَّهُ ولَدًا سُبحنَهُ ...؛
گفتند: خداوند فرزندى براى خود انتخاب كرده است. بدانيد او از هر عيب و نقص و احتياجى منزّه است!....»
۵. «ويَجعَلونَ لِلَّهِ البَنتِ سُبحنَهُ ...؛
آنها در پندار خود، براى خداوند دخترانى قرار مى‌دهند؛- منزّه است از اين كه فرزندى داشته باشد-....»
۶. «افَاصفكُم رَبُّكُم بِالبَنينَ واتَّخَذَ مِنَ المَلكَةِ انثًا انَّكُم لَتَقولونَ قَولًا عَظيما • سُبحنَهُ وتَعلى
عَمّا يَقولونَ عُلُوًّا كَبيرا؛
آيا پروردگارتان پسران را مخصوص شما ساخته، و خودش دخترانى از فرشتگان برگزيده است؟! شما سخن بزرگ و بسيار ناروايى مى‌گوييد! او منزه و برتر است از آنچه آنها مى‌گويند؛ بسيار برتر و والاتر!»
۷. «وقُلِ الحَمدُ لِلَّهِ الَّذى لَم يَتَّخِذ ولَدًا ولَم يَكُن لَهُ شَريكٌ فِى المُلكِ ولَم يَكُن لَهُ ولِىٌّ مِنَ الذُّلّ وكَبّرهُ تَكبيرا؛
و بگو: حمد و ستايش مخصوص خداوندى است كه نه فرزندى اختيار كرده، و نه شريكى در حكومت دارد، و نه بخاطر ضعف و ذلّت، حامى و سرپرستى براى اوست. و او را بسيار بزرگ بشمار.»
۸. «ويُنذِرَ الَّذينَ قالوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدا • ما لَهُم بِهِ مِن
عِلمٍ ولا لِأباهِم كَبُرَت كَلِمَةً تَخرُجُ مِن افوهِهِم ان يَقولونَ الّا كَذِبا؛
و نيز آنها را كه گفتند: خداوند، فرزندى اختيار كرده است، انذار كند. نه آنها هرگز به اين سخن يقين دارند، و نه پدرانشان. سخن بزرگى از دهانشان خارج مى‌شود! آنها فقط دروغ مى‌گويند!»
۹. «ما كانَ لِلَّهِ ان يَتَّخِذَ مِن ولَدٍ سُبحنَهُ ...؛
هرگز براى خدا شايسته نبود كه فرزندى اختيار كند؛ منزّه است او!....»
۱۰. «وما يَنبَغى لِلرَّحمنِ ان يَتَّخِذَ وَلَدا؛
در حالى‌كه سزاوار نيست خداوند رحمان، فرزندى اختيار كند!»
۱۱. «وقالُوا اتَّخَذَ الرَّحمنُ وَلَدًا سُبحنَهُ بَل عِبادٌ مُكرَمون؛
آنها گفتند: خداوند رحمان فرزندى براى خود انتخاب كرده است. او منزّه است، بلكه
فرشتگان بندگان شايسته اويند.»
۱۲. «مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِن ولَدٍ وما كانَ مَعَهُ مِن الهٍ اذًا لَذَهَبَ كُلُّ الهٍ بِما خَلَقَ ولَعَلا بَعضُهُم عَلى بَعضٍ سُبحنَ اللَّهِ
عَمّا يَصِفون •
علِمِ الغَيبِ والشَّهدَةِ فَتَعلى
عَمّا يُشرِكون؛
خدا هرگز فرزندى اختيار نكرده؛ و خداى ديگرى با او نيست؛ كه اگر چنين مى‌شد، هر يك از خدايان مخلوقات خود را تحت تدبير خود مى‌برد و بعضى از آنان بر بعضى ديگر برترى مى‌جست (و جهان هستى به تباهى كشيده مى‌شد)؛ منزّه است خدا از آنچه آنان توصيف مى‌كنند! او داناى نهان و آشكار است؛ پس برتر است از آنچه همتاى او قرار مى‌دهند!»
۱۳. «الَّذى لَهُ مُلكُ السَّموتِ والارضِ ولَم يَتَّخِذ وَلَدًا ولَم يَكُن لَهُ شَريكٌ فِى المُلكِ وخَلَقَ كُلَّ شَى‌ءٍ فَقَدَّرَهُ تَقديرا؛
خداوندى كه حكومت آسمانها و زمين از آنِ اوست، و فرزندى براى خود انتخاب نكرده، و همتايى در
حکومت ندارد، و همه چيز را آفريد و به دقت اندازه‌گيرى نمود.»
۱۴. «الا انَّهُم مِن افكِهِم لَيَقولون • ولَدَ اللَّهُ وانَّهُم لَكذِبون • سُبحنَ اللَّهِ
عَمّا يَصِفون؛
بدانيد آنها به سبب اين تهمت بزرگشان مى‌گويند: خداوند فرزند آورده. ولى آنها به يقين
دروغ مى‌گويند. منزّه است خداوند از آنچه توصيف مى‌كنند.»
۱۵. «لَو ارادَ اللَّهُ ان يَتَّخِذَ ولَدًا لَاصطَفى مِمّا يَخلُقُ ما يَشاءُ سُبحنَهُ هُوَ اللَّهُ الوحِدُ القَهّار؛
به فرض محال اگر خدا مى‌خواست فرزندى داشته باشد، از ميان مخلوقاتش آنچه را مى‌خواست برمى‌گزيد؛ منزّه است از اين‌كه فرزندى داشته باشد)! او خداوند يگانه و حاكم بر همه چيز است.»
۱۶. «قُل ان كانَ لِلرَّحمنِ ولَدٌ فَانَا اوَّلُ العبِدين • سُبحنَ رَبّ السَّموتِ والارضِ رَبّ العَرشِ
عَمّا يَصِفون؛
بگو: اگر براى خداوند فرزندى بود، من نخستين
پرستش كننده او بودم. منزّه است پروردگار آسمانها و زمين، پروردگار
عرش، از آنچه درباره او توصيف مى‌كنند!»
۱۷. «وانَّهُ تَعلى جَدُّ رَبّنا مَا اتَّخَذَ صحِبَةً ولا ولَدا؛
و اين‌كه والا است مقام با عظمت پروردگار ما، و او هرگز براى خود
همسر و فرزندى انتخاب نكرده است.»
۱۸. «اللَّهُ الصَّمَد • لَم يَلِد ولَم يُولَد؛
خداوندى بى‌نياز است كه همه نيازمندان قصد او مى‌كنند؛ هرگز نزاد، و زاده نشد.»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۹، ص۵۳، برگرفته از مقاله «موارد تنزیه خدا (تنزیه از فرزند)»
