تنزیه ابراهیم (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از مصادیق
تنزیه‌شوندگان که در
آیات قرآن بیان شده،
ابراهیم علیه‌السلام است.
ابراهیم علیه‌السلام شخصيّتى موحّد با گرايش خالصانه به
توحید و تنزيه او از
شرک:
۱. «... قُل بَل
مِلَّةَ ابرهيمَ حَنيفًا وما كانَ مِنَ المُشرِكين؛
... بگو: (این آیینهای
تحریف شده، هرگز نمی‌تواند موجب
هدایت گردد،) بلکه از آیین خالص
ابراهیم پیروی کنید! و او هرگز از
مشرکان نبود!»
۲. «ما كانَ
إِبْراهِيمُ يَهُودِيًّا وَ لا نَصْرانِيًّا وَ لكِنْ كانَ حَنِيفاً مُسْلِماً وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ؛
ابراهیم نه
یهودی بود و نه
نصرانی ؛ بلکه موحّدی خالص و مسلمان بود؛ و هرگز از مشرکان نبود.»
۳. «قُلْ صَدَقَ اللَّهُ فَاتَّبِعُوا
مِلَّةَ إِبْراهِيمَ حَنِيفاً وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ؛
بگو: خدا راست گفته (و اینها در آیین پاک
ابراهیم نبوده) است. بنا بر این، از
آیین ابراهیم پیروی کنید، که به
حق گرایش داشت، و از مشرکان نبود!»
۴. «فَلَمَّا رَأَى الشَّمْسَ بازِغَةً قالَ هذا رَبِّي هذا أَكْبَرُ فَلَمَّا أَفَلَتْ قالَ يا قَوْمِ إِنِّي بَرِي‌ءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ • إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ حَنِيفاً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ؛
و هنگامى كه خورشيد را ديد كه سينه افق را مى‌شكافت، گفت: اين پروردگار من است اين كه از همه بزرگتر است؟! امّا هنگامى كه
غروب كرد، گفت: اى قوم من! به يقين من از آنچه همتاى خدا قرار مى‌دهيد، بيزارم. من روى خود رابه سوى كسى متوجه كردم كه
آسمان‌ها و
زمین را آفريده؛ در حالى كه ايمان من خالص است؛ و از مشركان نيستم.»
۵. «قُلْ إِنَّنِي هَدانِي رَبِّي إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ دِيناً قِيَماً
مِلَّةَ إِبْراهِيمَ حَنِيفاً وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ؛
بگو: پروردگارم مرا به راه راست هدايت كرده؛ آيينى استوار (و ضامن سعادت دين و دنيا)؛ آيين
ابراهيم؛ كه ايمانى خالص داشت؛ و از مشركان نبود.»
۶. «وَ اتَّبَعْتُ
مِلَّةَ آبائِي
إِبْراهِيمَ ... ما كانَ لَنا أَنْ نُشْرِكَ بِاللَّهِ مِنْ شَيْ‌ءٍ ...؛
من از آیین پدرانم
ابراهیم پیروی کردم! .... برای ما شایسته نبود چیزی را همتای خدا قرار دهیم....»
۷. «انَّ
ابرهيمَ ... ولَم يَكُ مِنَ المُشرِكين • ثُمَّ اوحَينا الَيكَ انِ اتَّبِع
مِلَّةَ ابرهيمَ حَنيفًا وما كانَ مِنَ المُشرِكين؛
ابراهیم ... و از مشرکان نبود؛ سپس به تو
وحی فرستادیم که از آیین
ابراهیم -که ایمانی خالص داشت و از مشرکان نبود- پیروی کن!»
۸. «وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ
إِبْراهِيمَ ... • إِذْ قالَ لِأَبِيهِ يا أَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ ما لا يَسْمَعُ وَ لا يُبْصِرُ وَ لا يُغْنِي عَنْكَ شَيْئاً • يا أَبَتِ إِنِّي قَدْ جاءَنِي مِنَ الْعِلْمِ ما لَمْ يَأْتِكَ فَاتَّبِعْنِي أَهْدِكَ صِراطاً سَوِيًّا • وَ أَعْتَزِلُكُمْ وَ ما تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ أَدْعُوا رَبِّي عَسى أَلَّا أَكُونَ بِدُعاءِ رَبِّي شَقِيًّا؛
در اين كتاب،
ابراهيم را ياد كن، كه او پيامبرى بسيار راستگو بود. هنگامى كه به پدرش گفت: اى پدر! چرا چيزى را مى‌پرستى كه نه مى‌شنود، و نه مى‌بيند، و نه هيچ نيازى را از تو برطرف مى‌سازد؟! اى پدر! دانشى براى من آمده كه براى تو نيامده است؛ بنابراين از من پيروى كن، تا تو را به راه راست هدايت كنم. و از شما، و آنچه غير خدا مى‌خوانيد، كناره‌گيرى مى‌كنم؛ و پروردگارم را مى‌خوانم؛ و اميدوارم‌در خواندن پروردگارم محروم و بى‌پاسخ نمانم!»
۹. «وَ إِذْ بَوَّأْنا لِإِبْراهِيمَ مَكانَ الْبَيْتِ أَنْ لا تُشْرِكْ بِي شَيْئاً ...؛
به خاطر بياور زمانى را كه محل خانه كعبه را براى
ابراهيم آماده ساختيم تا آن را بنا كند؛ و به او گفتيم: چيزى را همتاى من قرار مده....»
تنزيه
ابراهيم عليه‌السلام، از هر گونه
ظلم:
«وَ إِذِ ابْتَلى
إِبْراهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ؛
و ياد كنيد هنگامى كه پروردگار
ابراهيم، او را با دستوراتى آزمود؛ و او به طور كامل از عهده آنها برآمد. خداوند به او فرمود: من تو را امام و پيشواى مردم قرار دادم.
ابراهيم گفت: از دودمان من نيز (امامانى قرار بده) خداوند فرمود: پيمان من، به ستمكاران نمى‌رسد مگر آنها كه شايسته‌اند).»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۹، ص۴۵، برگرفته از مقاله «تنزیه ابراهیم علیه‌االسلام» مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۷، ص۸۰، برگرفته از مقاله «تنزیه از شرک» مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۹، ص۲۹۰، برگرفته از مقاله «تنزیه از ظلم».
