• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تغلیظ دیه (حقوق جزا)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


تغلیظ دیه از اصطلاحات علم حقوق بوده و به معنای افزوده شدن یک سوم به میزان دیه است. تغلیظ دیه تنها برای جرم قتل صورت می‌گیرد و برای جراحات هرگز تغلیظ دیه در نظر گرفته نمی‌شود؛ همچنین پرداخت دیه منوط بر این است که صدمه وارده و فوت، هر دو در یکی از ماه‌های حرام و یا در حرم مکّه معظمه واقع شده باشند؛ تغلیظ فقط مربوط به وقتی است که اولیای دم خواهان دریافت دیه به جای قصاص باشند (در قتل عمد) و در صورت اجرای قصاص، تغلیظ موضوعیت ندارد.


تغلیظ در لغت به معنای «تشدید» است.
[۱] سیّاح، احمد، فرهنگ جامع عربی – فارسی مصدر، ذیل واژه غَلَطَّ، چاپ چهاردهم.
دیه در لغت به معنای «خونبها»
[۲] عمید، حسنف فرهنگ عمید، ج۱، حرف (دال)، تهران، انتشارات امیرکبیر، ۱۳۶۰.
بوده و در اصطلاح حقوق و فقه اسلامی «دیه مالی است که از طرف شارع برای جنایت تعیین شده است».
[۳] قانون مجازات اسلامی، مادۀ ۱۵.
و نیز مادۀ ۲۹۴ «قانون مجازات اسلامی» دیه را چنین تعریف کرده است «دیه مالی است که به سبب جنایت بر نفس یا عضو، به مجنیٌ علیه یا به ولی یا اولیاء دم او داده می‌شود».
[۴] قانون مجازات اسلامی، مادۀ ۲۹۴.


از دیدگاه اسلامی برخی زمان‌ها و مکان‌ها حرمت خاصّی دارند که وقوع قتل در آنها، از نظر تمامی فقهای امامیه، موجب افزایش و تغلیظ دیه می‌شود، و در مادۀ ۲۲۹ «قانون مجازات اسلامی» به شرح زیر منعکس شده است، «دیه قتل در صورتی که صدمه و فوت هر دو در یکی از چهار ماه حرام (رجب، ذیقعده، ذیحجه، محرم) و یا در حرم مکّه معظمه واقع شود، علاوه بر یکی از موارد شش گانه مذکور در ماده ۲۹۷، به عنوان تشدید مجازات باید یک سوم اضافه شود و سایر امکنه و ازمنه، هر چند متبرک باشند دارای این حکم نیستند.»
[۵] میرمحمد صادقی، حسین، جرائم علیه اشخاص، ص۲۲۰، تهران، نشر میزان، پائیز ۸۶، چاپ اول.
[۶] شفیعی سروستانی، ابراهیم، با همکاری دیگران، قانون دیات و مقتضیات زمان، ص۵۰۸-۴۶۵، مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری، ۱۳۷۶، چاپ اول.

نکات مهم مستفاد از این ماده:

۲.۱ - تغلیظ دیه در قتل

تغلیظ مذکور ماده ۲۹۹ تنها در حالت قتل جاری می‌شود و به جنایات مادون نفس، حتی اگر دیۀ کامل داشته باشند تسری نمی‌یابد. لیکن تفاوتی بین انواع مختلف قتل، اعم از عمد، شبه عمد یا خطای محض وجود ندارد و همۀ آنها مشمول حکم ماده ۲۹۹ می‌باشند.
[۷] میر محمد صادقی، حسین، جرائم علیه اشخاص، ص۲۲۴.
به طوری که حضرت آیت‌الله خوئی (رحمة‌الله‌علیه) تصریح می‌کنند که «دیۀ قتل در ماه حرام چه عمداً و چه خطاءً دیه کامل و ثلث آن است. در این زمینه هیچ اختلافی بین فقها نیست.»
[۸] شامبیاتی، هوشنگ، حقوق کیفری اختصاصی، جرائم علیه اشخاص، ص۳۹۴، تهران، انتشارات مجد/ ژوبین، آبان ۱۳۸۴، چاپ نهم.


۲.۲ - تغلیظ دیه در ماه حرام

پرداخت دیه منوط بر این است که صدمه وارده و فوت هر دو در یکی از ماه‌های حرام و یا در حرم مکّه معظمه واقع شده باشند. بدین معنا که مثلاً صدمه در ماه رجب وارد آمده و مصدوم در همان ماه فوت نماید. بنابراین اگر صدمۀ وارده در ماه محرم و فوت فرد در ماه صفر انجام پذیرد، این امر موجب تغلیظ قرار نمی‌گیرد. اما اگر صدمه در ماه ذیحجه وارد آمده و فرد در ماه محرم فوت کرده باشد تکلیف چیست؟ آیا منظور این است که باید صدمه و فوت هردو در یک ماه حرام انجام شده باشد یا اینکه مناط و ملاک، حرام بودن ماه است، که البته نظر اخیر صحیح به نظر می‌رسد، زیرا علت وضع این ماده در تغلیظ دیه، اینست که صدمه و فوت در ماه حرام واقع شده باشد اعم از اینکه در یک ماه یا دو ماه انجام پذیرفته باشد.
[۹] اخوت، محمدعلی، تفصیل مسائل حقوق جزای عمومی (سلسله مقالات)، ص۶۴، تهران، انتشارات صابریون، ۱۳۸۵ چاپ اول.
[۱۰] شفیعی سروستانی، ابراهیم با همکاری دیگران، قانون دیات و مقتضیات زمان، ص۵۰۸-۴۶۵، مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری، چاپ اول، مرداد ۷۶.


۲.۳ - تغلیظ دیه در صورت عدم قصاص

تغلیظ فقط مربوط به وقتی است که اولیای دم خواهان دریافت دیه به جای قصاص باشند (در قتل عمد) و در صورت اجرای قصاص، تغلیظ موضوعیت ندارد. بدین ترتیب، هرگاه قتل زن توسط مرد در یکی از ماه‌های حرام انجام شده باشد، اجرای قصاص مرد توسط اولیای دم زن منوط به پرداخت معادل پنجاه شتر به عنوان فاضل دیه می‌باشد و نمی‌توان در این حالت آنها را ملزم به پرداخت نصف دیۀ و رد اضافه دیه، در ماه حرام (یعنی حدود ۶۷ شتر) کرد.
[۱۱] میرمحمد صادقی، حسین، جرائم علیه اشخاص، ص۲۲۰.


۱. ↑ سیّاح، احمد، فرهنگ جامع عربی – فارسی مصدر، ذیل واژه غَلَطَّ، چاپ چهاردهم.
۲. ↑ عمید، حسنف فرهنگ عمید، ج۱، حرف (دال)، تهران، انتشارات امیرکبیر، ۱۳۶۰.
۳. ↑ قانون مجازات اسلامی، مادۀ ۱۵.
۴. ↑ قانون مجازات اسلامی، مادۀ ۲۹۴.
۵. ↑ میرمحمد صادقی، حسین، جرائم علیه اشخاص، ص۲۲۰، تهران، نشر میزان، پائیز ۸۶، چاپ اول.
۶. ↑ شفیعی سروستانی، ابراهیم، با همکاری دیگران، قانون دیات و مقتضیات زمان، ص۵۰۸-۴۶۵، مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری، ۱۳۷۶، چاپ اول.
۷. ↑ میر محمد صادقی، حسین، جرائم علیه اشخاص، ص۲۲۴.
۸. ↑ شامبیاتی، هوشنگ، حقوق کیفری اختصاصی، جرائم علیه اشخاص، ص۳۹۴، تهران، انتشارات مجد/ ژوبین، آبان ۱۳۸۴، چاپ نهم.
۹. ↑ اخوت، محمدعلی، تفصیل مسائل حقوق جزای عمومی (سلسله مقالات)، ص۶۴، تهران، انتشارات صابریون، ۱۳۸۵ چاپ اول.
۱۰. ↑ شفیعی سروستانی، ابراهیم با همکاری دیگران، قانون دیات و مقتضیات زمان، ص۵۰۸-۴۶۵، مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری، چاپ اول، مرداد ۷۶.
۱۱. ↑ میرمحمد صادقی، حسین، جرائم علیه اشخاص، ص۲۲۰.


• سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «تغلیظ دیه»، تاریخ بازیابی ۹۹/۵/۲۷.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات حقوقی | حقوق جزای اسلامی | دیات | ماه های حرام | مجازات‌ها
جعبه ابزار