بَنان (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَنان (به فتح باء) یا
بَنانه از
مفردات نهج البلاغه، به معنای طرف یا سر انگشت است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص
تحذیر از
شیطان، از این واژه استفاده نموده است.
این واژه یک‌بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
بَنان یا
بَنانه به معنای طرف یا سر انگشت آمده و جمع آن «بنان» است.
موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در
خطبه قاصعه در تحذیر از شیطان و اعوان او می‌فرماید:
«وَ أَجْلَبَ بِخَيْلِهِ عَلَيْكُمْ، وَ قَصَدَ بِرَجِلِهِ سَبيلَكُمْ، يَقْتَنِصونَكُمْ بِكُلِّ مَكان، وَ يَضْرِبونَ مِنْكُمْ كُلَّ بَنان، لا تَمْتَنعونَ بِحيلَة.» «شیطان سواران خویش را به طرف شما رانده و با پیادگانش راه شما را قصد کرده، شما را در هر
مکان شکار می‌کنند و اطراف شما را می‌زنند، ظاهرا منظور اغفال و ساقط کردن توسط
گناهان است.»
این واژه یک‌بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بنان»، ص۱۵۶.
