|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
بهاءالدین محمدمهدی بن علی رفاعی صیادی، مشهور به رواس، از صوفیان بزرگ طریقه رفاعیه در سده سیزدهم هجری است. بهاءالدین رواس در مسجد روّاس در شهر بغداد، دفن شده است. محمدمهدی بن علی رفاعی صیادی، ملقب به بهاءالدین و مشهور به «رَوّاس»، از صوفیان بزرگ طریقه رفاعیه در سده سیزدهم هجری است، او در سال ۱۲۲۰ ه. ق، در سوق الشیوخ، از توابع بصره به دنیا آمد، در کودکی به حجاز رفت و یک سال در مکه و دو سال در مدینه، زندگی کرد، سپس در سال ۱۲۳۸ ه. ق، به مصر رفت و پس از سیزده سال اقامت در الازهر قاهره، در سال ۱۲۵۱ ه. ق، به عراق بازگشت، او سفرهایی نیز به هند، ایران، کردستان، آناتولی و شام داشت، تا اینکه در سال ۱۲۸۷ ه. ق، در بغداد از دنیا رفت. از بهاءالدین رواس، آثار و تالیفاتی به‌جای مانده که از آن جمله است: الحکم المهدویه در نصیحت و موعظه، رفرف العنایه در تصوف، دیوان شعر مشکاة الیقین، دیوان شعر معراج القلوب، و کتاب بوارق الحقائق. بیشتر شهرت بهاءالدین رواس، به علت آن است که او، استاد و مربی ابوالهدی صیادی بود، ابوالهدی از صوفیان بزرگ و مشهور طریقه رفاعیه است که در اواخر دوره عثمانی، شیخ‌الاسلام دربار سلطان عبدالحمید عثمانی بود و برای انتشار طریقه رفاعیه، تلاش‌های گسترده‌ای انجام داد. بهاءالدین رواس، در مسجد «دکاکین حبوب» که بعدها با انتساب به خود وی، به نام «مسجد روّاس» نامیده شد، به خاک سپرده شد، اما در جریان تخریب این مسجد، به منظور ایجاد خیابان «جمهوریه» بغداد، استخوان‌های پوسیده وی را به مسجد سلطان علی، منتقل کردند [۳]
سامرائى، يونس ابراهيم، مراقد بغداد، ص۵۶.
و امروزه قبر وی، داخل این مسجد، در فاصله کمی از قبر منسوب به سلطان علی، قرار دارد.
زیارتگاه‌های عراق، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم، برگرفته از مقاله «زیارتگاه بهاءالدین رواس»، ج۱، ص۴۲۱. رده‌های این صفحه : درگذشتگان سال 1287 (قمری) | صوفیان قرن 13 (قمری) | طریقت رفاعیه | مدفونان در بغداد
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
