برکت در أصل بَرْك به معنی سینه شتر میباشد، یعنی شتر سینه خود را به زمین زد، سپس این كلمه به معنى دوام و رشد آمده وبركت در اصطلاح یعنى استقرار خیر از سوی خداوند، در یك چیز.
عیسی علیه السلام، پیامبری با خیروبرکت در همه جا می باشد. به این مسأله در سوره مریم اشاره شده است: قال انی عبدالله ءاتـینی الکتـب وجعلنی نبیا• وجعلنی مبارکا این ما کنت... «(ناگهان عیسی زبان به سخن گشود و) گفت: «من بنده خدایم؛ او کتاب (آسمانی) به من داده؛ و مرا پیامبر قرار داده است!• و مرا- هر جا که باشم- وجودی پربرکت قرار داده؛ و تا زمانی که زندهام، مرا به نمازوزکات توصیه کرده است».
معنای مبارک بودنش هر جا که باشد این است که محل برای هر برکتی باشد، وبرکت به معنای نموخیر است، یعنی او برای مردم منافع بسیار دارد، علم نافع به ایشان میآموزد، و به عمل صالح دعوتشان میکند، و به ادبی پاکیزه تر تربیتشان میکند، وکوروپیس را شفا داده، اقویا را اصلاحو ضعفا را تقویت و یاری میکند.