برائت شرعی، مقابل برائت عقلی بوده و عبارت است از حکم شارع به برائت ذمهمکلف، نسبت به تکلیف مشکوک، در مواردی که بعد از جست و جوی از دلیل، شک او در تکلیف واقعی بر طرف نگردد. به بیان دیگر، در هر مورد مشکوکی که حکم واقعی بر مکلفمجهول بماند، شارع با جعلحکم ظاهری، اباحه ظاهری آورده و تکلیف را بر می‌دارد.
