بالی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بالی، جزیره‌ای در بخش شرقی
اندونزی که به سبب
آداب و سنن
بومی ساکنانش شهرت جهانی دارد و از ارزش والای جهانگردی بهره‌مند است.
بالی جزیره‌ای است مستطیلی شکل به ابعاد حدود ۱۱۳ کم از
مشرق به مغرب و ۵۶ کم از شمال به جنوب
با مساحتی برابر ۶۳۳، ۵ کم ۲. (و محدود است از شمال به دریای جاوه، از مشرق به تنگه لُمبُک، از جنوب به اقیانوس هند و از مغرب به تنگه بالی که آن را از جاوه جدا ساخته است. این جزیره بین ۸ و ۳ تا ۸ و ۵۲ عرض جنوبی و ۱۱۲ و ۶ تا ۱۱۳ و ۲۰ طول شرقی واقع شده است،
اندونزی به علت گستردگی شرقی - غربی‌ِ جزایر متعددش دارای ۳ وقت رسمی است و بالی در بخش وقت مرکزی این کشور قرار دارد که ۸ ساعت جلوتر از وقت گرینویچ است.
بالی یکی از جزایر سوند کوچک و مهم‌ترین آنهاست که همه آتشفشانی و کوهستانی‌اند.
یک سلسله مرتفعات آتشفشانی سراسر جزیره بالی را از مشرق به مغرب در بر گرفته است و آن را به دو قسمت مشخص تقسیم می‌کند که نیمه شمال شرقی آن کوهستانی، و نیمه جنوب غربی آن مسطح و هموار است. در قسمت کوهستانی قلل آتشفشانی چندی وجود دارد که مرتفع‌ترین آنها گونونگ آگونگ۱ به ارتفاع ۱۴۲، ۳متر از سطح دریاست
و از دیگر قلل آن می‌توان باتور، باتوکاو و مِربوک را نام برد. نیمه غربی‌ِ جنوب غربی از رسوبات همین کوهها تشکیل شده است که خاک‌های آتشفشانی بسیار حاصل‌خیز جزیره را به‌وجود آورده‌اند. در فاصله بین مرتفعات شمالی و دریای جنوب رودهای متعددی به موازات یکدیگر قرار دارند که اهم آنها عبارتند از ا¸یونگ، اوندا، سَنگ سَنگ و سَباح. در این جزیره دریاچه‌های آب شیرین چندی نیز وجود دارد که باتور، بویان، برَتان و تم بلنگان از آن جمله‌اند.
آب و هوای بالی استوایی معتدل، و
باران سالانه آن از ۵۰۰، ۱تا ۰۰۰، ۲میلی‌متر است که در
تابستان می‌بارد و زمستانهای آن خشک و بی‌باران است. آب و هوای بالی مانند دیگر جزایر اندونزی تحت تأثیر بادهای موسمی قرار دارد که زمستانهای خشک و بی‌باران آن همزمان با بادهای موسمی جنوب شرقی است
آب و هوای معتدل، باران فراوان و خاک‌های آتشفشانی بسیار مستعد یکی از غنی‌ترین پوشش‌های گیاهی منطقه را در این جزیره به وجود آورده است که از نظر نوع آن را حد فاصل بین تیره‌های آسیایی و بخش استرالیایی جزایر اندونزی تشخیص داده‌اند.
مهم‌ترین محصول
کشاورزی جزیره بالی
برنج است که خوراک غالب اهالی را تشکیل می‌دهد. محصولات کشاورزی غذایی دیگر آن از نوع ریشه‌ای‌هاست
از جمله فرآورده‌های کشاورزی دیگری که بیشتر جنبه صادراتی دارد، می‌توان نارگیل، بادام زمینی، قهوه، کائوچو، قرنفل، نیل و انواع میوه‌های استوایی را نام برد. قهوه بالی از بهترین انواع است که در دامنه‌های آتشفشانی شمالی به دست می‌آید.
جمعیت بالی که در ۱۹۷۱م/۱۳۵۰ش بالغ بر ۰۰۰، ۱۲۰، ۲نفر بوده
، در ۱۹۹۳م/۱۳۷۲ش به ۰۰۰، ۸۵۶، ۲نفر رسیده است که تراکمی برابر ۵۰۷ نفر در کم ۲ داشته است.
بالی با وسعت کم از جزایر پر جمعیت اندونزی است و به همین سبب جزو نقاطی است که دولت در نظر دارد بخشی از جمعیت آن را به جزایر کم جمعیت‌تر مانند سوماترا، سولاوزی و کالیمانتان منتقل سازد.
بومیان بالی از لحاظ
زبان،
خط و
ادبیات با ساکنان شرق جاوه ارتباط و شباهت نزدیک دارند
، ولی بخش عمده جمعیت جزیره را مهاجران خارجی تشکیل می‌دهد که در بخش ساحلی چینی‌ها و
مسلمانان را شامل می‌گردد. چند
قرن قبل از این، مردمان بالی از
زن و
مرد از طریق
ازدواج با مهاجران درآمیختند و به
دین حنیف
اسلام درآمدند و اکنون فرزندان آنان در روستاهای داخلی جزیره زندگی مرفه و موفقیت‌آمیزی دارند. علاوه بر این اختلاط، شماری از
بومیان اصلی بالی برای رهایی از قوانین و سنن دشوار طبقاتی به اسلام روی آورده‌اند، ولی به هر روی، مسلمانان بخش نسبتاً اندکی از جمعیت جزیره را تشکیل می‌دهند که شمار آنان رو به تزاید است. با اینهمه، بسیاری از مردم بالی در برابر اسلام مقاومت به خرج داده، میراث ادبی و مذهبی را که در جاوه با اشاعه اسلام متحول شده - اما هرگز محو نشده بود - زنده نگاه داشته‌اند.
اکثر جمعیت بالی را پیروان
آیین هندو تشکیل می‌دهد که در جامعه آن اختلاف طبقاتی شدید - اما نه به شدت
هندوستان - حکمفرماست و ۹ ۱۰ جمعیت به طبقه سودرا، یا پست تعلق دارند. ترکیب فعلی جمعیت بالی چنین است: مسلمان ۲۲/۵%؛
پرتستان ۵۸/۰%؛
کاتولیک ۴۷/۰%؛ هندو ۱۸/۹۳%؛
بودایی۵۵/۰ %.
بیشتر مردم بالی در روستاهایی زندگی می‌کنند که هر یک از آنها دارای یک معبد و یک میدان برای مراسم سنتی و یک
بازار عمومی برای مبادلات بازرگانی است. خانواده‌ها در فضای محصور با دیوارهای ضخیم سنگی زندگی می‌کنند
مهم‌ترین شهر بالی دِنپاسار پایتخت جزیره است. از جمله شهرهای مهم دیگر اینها را می‌توان نام برد: سینگاراجا، کلونک کونک (مرکز منبت‌کاری و جواهرسازی)، گیانجار (که بازار معروفی دارد) و اوبود (که در دامنه کوهستان واقع است و مناظر زیبایی دارد).
اهالی بالی علاقه مفرطی به
موسیقی،
شعر،
رقص،
آواز،
جشن و
شادی و نیز صنایع مستظرفه و بازی‌های شرط‌بندی دارند و نویسندگان بالی را گوهر استوا و
بهشت معرفی کرده‌اند و این تعریف‌ها به مناسبت شکوه و زیبایی مناظر طبیعی و زندگی آرام و هنری مردم آنجاست.
مجموع این عوامل، جزیره بالی را به صورت یکی از تماشاگاههای اندونزی درآورده است که از نظر جهانگردی درصدر فهرست دیدنیهای آن کشور قرار دارد. در ۱۹۷۲م کانون جهانگردی بالی به وسیله دولت ایجاد شد و تاکنون مهمان‌سراها و تسهیلات فراوانی برای جلب جهانگردان به وجود آورده است
از نظر تاریخی نام بالی در تواریخ چینی مربوط به سال‌های ۶۴۷ و ۹۹۲م دیده می‌شود. بعد از آن، به صورت بخشی از
سلطنت بزرگ هندی مشرق جاوه به نام ماجاپاهیت که در ۱۵۱۸م مغلوب مسلمانان گردید، از این جزیره یاد شده است. در آن زمان گروهی از هندوها به جزیره بالی پناهنده شدند و شاهزاده آنها
استقلال خود را اعلام کرد و این استقلال تا
قرن ۱۲ق/۱۸م که وی مغلوب هلندی‌ها شد، در بالی پابرجا بود.
سلیمان مهری از مؤلفان و جغرافی‌نویسان اسلامی سده ۱۰ق/۱۶م در اثر خود المنهاج الفاخر که به ۷ باب تقسیم شده، خط عرض بندرهای موجود بر سواحل معمور و مشهور را تعیین می‌کند و از جزایر بزرگ و آباد و فاصله بلاد
عرب با ساحل هند غربی و فاصله شرق
افریقا و بندرهای سوماترا، جاوه و بالی بحث کرده، و مطالبی درباره این جزیره نوشته است
هلندی‌ها نخستین‌بار در ۱۵۹۷م به بالی راه یافتند و کمپانی هند شرقی در قرن ۱۶م طرف معامله آنها قرار گرفت، ولی تسلط کامل هلندی‌ها بر جزیره بالی در ۱۹۰۸م صورت پذیرفت. در هنگام
جنگ جهانی دوم ژاپنی‌ها به سبب اهمیت سوق‌الجیشی بالی آن را اشغال کردند و تا فوریه ۱۹۴۲م آن را در تصرف داشتند. در آن تاریخ بالی دوباره به اشغال هلندی‌ها درآمد، تا اینکه در ۱۹۴۵م/۱۳۲۴ش
اندونزی به استقلال نهایی رسید. از مشخصات عمده بالی در سال‌های‌اخیر تعلق‌خاص‌آن به استقلال اندونزی و ادامه جنگ‌های پارتیزانی با هلندی‌ها بعد از اعلام استقلال در ۱۹۴۵م بود
(۱) اندونزی، دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه، تهران، ۱۳۷۲ش.
(۲) خانجی، محمدامین، منجم العمران، قاهره، ۱۳۲۵ق/۱۹۰۷م.
(۳) ریکلفس، م، تاریخ جدید اندونزی، ترجمه عبدالعظیم هاشمی‌نیک، تهران، ۱۳۷۰ش.
(۴) سامی، شمس‌الدین، قاموس الاعلام، استانبول، ۱۳۰۶ق.
(۵) وحید مازندرانی، ع، سرزمین هزاران جزیره، تهران، ۱۳۴۵ش.
(۶) Britannica .
(۷) EI ۱.
(۸) Hardjono، J، Indonesia، Land and People، Djakarta، ۱۹۷۱.
(۹) Indonesia، Department of Information.
(۱۰) Indonesia Handbook، Department of Information.
(۱۱) Indonesia Now، Ministry of Information، Djakarta.
(۱۲) Krachkovski o، I Yu، X Arabskaya geograficheskaya literatura n، Izbrannie sochineniya.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «بالی»، شماره۴۴۱۲.
