ایمنی از آدم‌ربایی (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ایمنی از
آدم‌ربایی نعمت ستودنی و قابل ذکر است.در این مقاله،
آیات مرتبط با ایمنی از آدم‌ربایی معرفی و بررسی می‌شوند.
امنیت داشتن از آدم ربایی،
نعمتی قابل
ستایش:
۱. «و اذکروا اذ انتم قلیل مستضعفون فی الارض تخافون ان یتخطفکم الناس فـاوکم و ایدکم بنصره و رزقکم من الطیبت لعلکم تشکرون؛
و به خاطر بياوريد هنگامي كه شما گروهي كوچك و اندك و ضعيف در روي زمين بوديد آنچنان كه مي‌ترسيديد مردم شما را بربايند ولي او شما را پناه داد و ياري كرد و از روزيهاي پاكيزه بهره مند ساخت تا شكر نعمتش را به جا آوريد.»
۲. «و قالوا ان نتبع الهدی معک نتخطف من ارضنا اولم نمکن لهم حرما ءامنا یجبی الیه ثمرت کل شیء...؛
آنها گفتند: ما اگر هدايت را همراه تو پذيرا شويم ما را از سرزمينمان مي‌ربايند! آيا ما حرم امني در اختيار آنها قرار نداديم كه ثمرات هر چيزي (از هر شهر و دياري) به سوي آن آورده مي‌شود....»همزه استفهام در «أو لم» تقريرى است و بر نعمت بودنِ امنيّتِ جانى دلالت مى‌كند.
۳. «اولم یروا انا جعلنا حرما ءامنا و یتخطف الناس من حولهم افبالبطل یؤمنون و بنعمة الله یکفرون؛
آيا نديدند كه ما حرم امني براي آنها قرار داديم در حالي كه مردم را در اطراف آنها (در بيرون اين حرم) مي‌ربايند؟ آيا به باطل ايمان مي‌آورند و نعمت خدا را كفران مي‌كنند؟»
امنیت داشتن از
ترور و آدم ربایی، شایسته یاد و
یادآوری:
«و اذکروا اذ انتم قلیل مستضعفون فی الارض تخافون ان یتخطفکم الناس...؛
و به ياد آوريد آن هنگام را که اندک بوديد و در شمار زبون‌شدگان اين سرزمين، بيم آن داشتيد که مردم شما را از ميان بردارند....»
در امان بودن
حرم مکه از گزند آدم ربایان:
۱. «و قالوا ان نتبع الهدی معک نتخطف من ارضنا اولم نمکن لهم حرما ءامنا یجبی الیه ثمرت کل شیء...؛
آنها گفتند: ما اگر هدايت را همراه تو پذيرا شويم ما را از سرزمينمان مي‌ربايند! آيا ما حرم امني در اختيار آنها قرار نداديم كه ثمرات هر چيزي (از هر شهر و دياري) به سوي آن آورده مي‌شود....»
۲. «اولم یروا انا جعلنا حرما ءامنا و یتخطف الناس من حولهم...؛
آيا ندانسته‌اند که حرم را جاى امن مردم قرار داديم، حال آنکه مردم در اطرافشان به اسارت ربوده مى‌شوند....»
براساس آیات، آدم‌ربایی در اطراف مکّه رایج بوده و مکّه از این جهت امنیت داشته است:«أَوَلَم یَرَوا أَنّا جَعَلنا حَرَماً ءَامِناً وَ یُتَخَطَّفُ النَّاسُ مِن حَولِهِم...؛
آیاندیده‌اند که ما (برای آنان) حرمی امن قرار دادیم و حال آنکه مردم ازحوالی‌آنان ربوده می‌شوند؟» خداوند، به‌دنبال دعای
ابراهیم درباره‌مکّه «رَبِّ اجعَل هذاالبَلَدَ ءَامِناً...؛
پروردگارا! این شهر را ایمن گردان» امنیّت این شهر را تضمین کرده‌است.
قرآن،
خطاب به مؤمنان مدینه می‌گوید:«وَاذکُرُوا إِذ أَنتُم قَلِیلٌ مُستَضعَفُونَ فِی الأَرضِ تَخافُونَ أَن یَتَخَطَّفَکُمُ النَّاسُ فََاولَکُم... لَعَلَّکُم تَشکُرونY
و به یاد آرید هنگامی را که در زمین (مکّه) گروهی اندک و
مستضعف بودید و می‌ترسیدید مردم شما را بربایند؛ پس خدا به شما پناه داد...؛ باشد که سپاس‌گزاری کنید». مقصود آیه، پیش از هجرت است که شمار مؤمنان بسیار اندک بود و پیوسته در
اضطراب به سر می‌بردند؛ به ویژه زمانی که در
شِعب ابی طالب در
محاصره کافران بودند که هر لحظه احتمال ربوده یا کشته شدن وجود داشت.
به احتمال دیگر،
مخاطب این
آیه ، ساکنان جزیرة‌العرب است که پیش از اسلام، قومی حقیر، ذلیل و مدام در معرض قتل و غارت دولت‌های قدرتمند فارس و روم بودند؛ ولی اسلام به آنها
قدرت و عزّت داد و در پناه آن امنیّت یافتند که قرآن به همه آنان می‌گوید:موقعیّت گذشته خود را از یاد نبرید و در مقابل
نعمت امنیّتی که
خداوند به شما داده، شکرگزار باشید.
در آیه ۶۷ عنکبوت نیز از
غفلت مشرکان درباره امنیّت مکّه در مقابل ناامنی حاکم بر اطراف آن، با لحن عتاب‌آمیزی یاد، و‌از این‌که مشرکان در برابر این نعمت، ناسپاسی می‌کنند، نکوهش شده است.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱، ص۲۱۴، برگرفته از مقاله « ایمنی از آدم‌ربایی» فرهنگ و معارف قرآن،مقاله «آدم‌ربایی»
