اِسْتِکْبار (مفردات‌قرآن)

اِسْتِکْبار (به کسر همزه و تاء و سکون سین و کاف) از واژگان قرآن کریم به معنای کسی که اظهار بزرگی و تکبّر کند با آنکه اهلش نیست‌.

اِسْتِکْبار: به معنای کسی که اظهار بزرگی و تکبّر کند با آنکه اهلش نیست‌.

(اَبی‌ وَ اسْتَکْبَرَ وَ کانَ مِنَ الْکافِرِینَ‌) (سرباز زد، و تكبّر ورزيد، و بخاطر نافرمانى و تكبّرش از کافران شد) و آیات قرآن همه در این زمینه است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۷۴.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۹۷.
۳.	↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۴۶۵.
۴.	↑ بقره/سوره۲، آیه۳۴.
۵.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۴.
۶.	↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۱۲۲.
۷.	↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱، ص۱۸۷.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۸۸-۱۸۹.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۱۲۵-۱۲۶.