اهانت به هود (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کافران قوم
عاد با
هود علیه‌السّلام برخورد اهانت آمیز ی داشتند.
الم یاتکم نبؤا الذین من قبلکم قوم نوح وعاد وثمود... جآءتهم رسلهم بالبینـت فردوا ایدیهم فی افوههم...(و پروردگارت فرمان داده: جز او را نپرستید! و به
پدر و
مادر نیکی کنید! هرگاه یکی از آن دو، یا هر دوی آنها، نزد تو به سن پیری رسند، کمترین اهانتی به آنها روا مدار! و بر آنها فریاد مزن! و گفتار لطیف و سنجیده و بزرگوارانه به آنها بگو!)
(در «ردوا ایدیهم فی افواههم» چند احتمال وجود دارد که از جمله آنها این است:
مشرکان دستان خود را بر دهانشان می‌گذاشتند و در مقابل نوح علیه‌السّلام و... شیشکی می‌کشیدند و به این ترتیب به او
اهانت روا می‌داشتند.
اشراف قوم عاد با هود علیه‌السّلام با سفیه خواندن آن حضرت برخورد اهانت آمیز داشتند.
والی عاد اخاهم هودا...(گرفت: «ای قوم من! هیچ گونه سفاهتی در من نیست؛ ولی فرستاده‌ای از طرف
پروردگار جهانیانم.)
قال الملا الذین کفروا من قومه انا لنرلـک فی سفاهة...(اشراف
کافر قوم او گفتند: «ما تو را در
سفاهت (و نادانی و سبک مغزی) می‌بینیم، و ما مسلّماً تو را از دروغگویان می‌دانیم!»)
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۵، ص۳۲۹، برگرفته از مقاله «اهانت به هود».
