امر اعتذاری

امر اعتذاری طلب انشایی فاقد اراده حقیقی به قصد اتمام حجت بر مکلّف عاصی است.

فهرست مندرجات

۱ - تعریف

امر اعتذاری، از اقسام امر صوری بوده و عبارت است از امری که از سوی شارع برای اتمام حجت با مکلف و بستن راههای فرار او از تکلیف و جلوگیری از عذرآوردن وی در مخالفت با تکلیف ، صادر می‌شود. در این گونه اوامر، اراده آمر حقیقتاً به انجام فعل در خارج تعلق نگرفته است.
در اوامر اعتذاری، مولا در حالی امر صادر می‌کند که می‌داند عبد آن را انجام نمی‌دهد، اما هدف مولا دست یابی به یک مجوز عقلایی برای تادیب و عقوبت عبد است. در این گونه اوامر، طلب انشایی وجود دارد، اما اراده حقیقی وجود ندارد.

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ شیرازی، محمد، الوصول الی کفایة الاصول، ج۱، ص۳۸۳.
۲.	↑ جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۱، ص۳۸۹.
۳.	↑ آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۶۵.
۴.	↑ فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۳، ص۲۸۴.
۵.	↑ فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۱، ص۴۳۰.

۳ - منبع