المطیع للّه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
المطیع لله (متوفای ۳۶۳ق)، بیست و سومین خلیفه عباسی بود که پس از
مستکفی بالله در
سال ۳۳۴ ق به
خلافت رسید. در دوران خلافت او
دیلمیان بر دربار عباسی نفوذ زیادی پیدا کردند تا جایی که
عزالدوله دیلمی همه اختیارات خلیفه را به خودش اختصاص داد. همچنین در دوران خلافت او،
قرمطیان حجرالاسود را به
مکه بازگرداندند. المطیع لله سرانجام به
سال ۳۶۳ قمری در حالی که به همراه
سبکتکین عازم جنگ با عزالدوله بود، در میانه راه درگذشت.
ابوالقاسم، فضل بن
جعفر بن
احمد بن
طلحه بیست و سومین خلیفه عباسی بود که پس از خلع مستکفی بالله با وی
بیعت و به المطیع لله ملقب شد. مادرش
ام ولد بود و مشعله نام داشت و اصالتاً از سیسیل بود.
روزگار المطیع لله، روزگار ضعف خلافت بود؛ به طوری که از اسباب حاکمیت، همین را داشت که به نامش خطبه می خواندند. دیلمیان آل بویه، قدرت را از دست خلیفه خارج ساخته، آن را در دست گرفته بودند، لذا خلیفه عملا هیچ کاره بود.
در دوران حاکمیت المطیع لله، حاکم واقعی، عزالدوله دیلمی بود. او همه اختیارات خلیفه را به خویش اختصاص داد و خلیفه را به اقامت اجباری واداشت و او را تحت نظر قرار داد و روزانه صد
دینار برای مخارج او و خانواده‌اش اختصاص داد.
در روزگار المطیع لله، حجرالاسود که قرمطیان آن را در سال ۳۱۷ ق از جا کنده، پیش خود نگه داشته بودند، به مکه برگردانیده شد.
المطیع لله، پس از مدتی فلج و دچار سنگینی زبان شد، از این رو، سبکتکین از او خواست خود را خلع کند و پسرش عبدالکریم را به جای خود بگمارد. خلیفه نیز پذیرفت و همین کار را کرد. و مردم با پسرش عبدالکریم بیعت کردند و وی خود را به
الطائع لله ملقب کرد.
هنگامی که سبکتکین عازم جنگ با عزالدوله در واسط بود، المطیع لله را با خود همراه کرد، اما در راه، وی و سبکتکین در گذشتند و جنازه هر دو به
بغداد حمل شد.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۲۹۲.
