• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اقعاء

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


اقعاء به معنی سینه پا بر زمین نهادن و قرار دادن باسن بر پاشنه پا می باشد. تعریف یاد شده برای اقعاء، بین فقها مشهور است.


معروف نزد لغویان، تعریف اقعاء به نشستن بر روی باسن و بالا آوردن ساق‌های پا و تکیه کردن بر پشت است همچون نشستن سگ.
[۱] نجفی جواهری، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۱۰، ص۱۹۳.    
[۲] محقق کرکی، علی بن حسین، جامع المقاصد، ج۲، ص۳۱۰.    
از این موضوع در باب صلات به مناسبت سخن گفته شده است.

اقعاء میان دو سجده، بلکه در همه حالت‌ها در نماز مکروه است.
[۳] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۱۰، ص۱۸۹.    
[۴] طباطبایی یزدی، محمدکاظم، العروة الوثقی، ج۲، ص۵۷۵.    


برخی، اقعاء در حال تشهد را حرام دانسته‌اند.
[۵] بحرانی، یوسف، الحدائق الناضرة، ج۸، ص۳۱۳.    


۱. ↑ نجفی جواهری، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۱۰، ص۱۹۳.    
۲. ↑ محقق کرکی، علی بن حسین، جامع المقاصد، ج۲، ص۳۱۰.    
۳. ↑ نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۱۰، ص۱۸۹.    
۴. ↑ طباطبایی یزدی، محمدکاظم، العروة الوثقی، ج۲، ص۵۷۵.    
۵. ↑ بحرانی، یوسف، الحدائق الناضرة، ج۸، ص۳۱۳.    


فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۱، ص۶۵۶.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات فقهی | فقه | نماز
جعبه ابزار