اقرار اضلال‌گران (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بنا به
آیات قرآن،
اضلال‌گران درقیامت به گناه خویش اقرار می‌کنند.
اقرار اضلال‌گران به نقش گمراه‌كننده خويش، در گرويدن مردم به
شرک:
۱. «قالَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنا هؤُلاءِ الَّذِينَ أَغْوَيْنا أَغْوَيْناهُمْ كَما غَوَيْنا تَبَرَّأْنا إِلَيْكَ ما كانُوا إِيَّانا يَعْبُدُونَ؛
گروهى از معبودان كه فرمان
عذاب درباره آنها مسلّم شده است مى‌گويند: پروردگارا! ما اين عبادت كنندگانمان را گمراه كرديم؛ آرى ما آنها را گمراه كرديم همان گونه كه خودمان گمراه شديم؛ ما از آنان به سوى تو بيزارى مى‌جوييم؛ آنان در حقيقت ما را نمى‌پرستيدند (بلكه
هوای نفس خود را
پرستش مى‌كردند).»
۲. «وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ • قالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنا عَنِ الْيَمِينِ • قالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ • وَ ما كانَ لَنا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطانٍ بَلْ كُنْتُمْ قَوْماً طاغِينَ • فَحَقَّ عَلَيْنا قَوْلُ رَبِّنا إِنَّا لَذائِقُونَ • فَأَغْوَيْناكُمْ إِنَّا كُنَّا غاوِينَ؛
و در اين حال رو به يكديگر كرده و از هم سؤال مى‌كنند؛ گروهى مى‌گويند: شما رهبران
گمراهی بوديد كه به ظاهر از طريق
خیرخواهی و
نیکی وارد شديد (امّا جز فريب چيزى در كارتان نبود)! آنها در جواب مى‌گويند: بلكه شما خودتان
اهل ایمان نبوديد ما هيچ گونه سلطه‌اى بر شما نداشتيم، بلكه شما خود گروهى طغيانگر بوديد. اكنون فرمان پروردگارمان بر همه ما مسلّم شده، و همگى از
عذاب او مى‌چشيم. ما شما را گمراه كرديم، زيرا خود گمراه بوديم.»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۹، ص۵۵، برگرفته از مقاله «اقرار اضلال‌گران».
