«اعجاز وعده‌های قرآن» از ابعاد و وجوه اعجاز محتوایی آن است. خداوند در قرآن وعده‌هایی به مسلمانان داده است که با توجه به شرایط زمانی، تحققش محال می‌نمود؛ اما وقوع آن‌ها دلیل بر نزول قرآن از جانب خداوند است.
وعده‌های مطلق؛ مانند: الف) وعده حفظ و نگهداری قرآن در آیه (انا نحن نزلنا الذکر وانا له لحافظون)؛ "بی تردید ما این قرآن را به تدریج نازل کرده‌ایم و قطعا نگهبان آن خواهیم بود".
وعده‌های مشروط؛ مانند: وعدهخداوند به نصرت مؤمنان به شرط یاری دین خدا و قتال با دشمنان: (یا ایها الذین آمنوا ان تنصروا الله ینصرکم ویثبت اقدامکم)؛ "ای کسانی که ایمان آورده‌اید اگر خدا را یاری کنید یاریتان می‌کند و گامهایتان را استوار می‌دارد".
