محققان خبرهای قرآن از گذشته‌های دور را از وجوه اعجاز آن شمرده‌اند؛ زیرا پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم امی بود و نیز رشد او بین اهل کتاب نبود تا از آنان بیاموزد. با این وصف، در قرآن او قصه اصحاب کهف ، داستان حضرت ابراهیم ، قصه حضرت موسی و… دیده می‌شود و از یک انسان درس ناخوانده برنمی آید که بدون هیچ منبعی از اقوام گذشته سخن بگوید. خود قرآن در این زمینه، این مطالب را با صراحت به غیب و وحی منتسب می‌کند؛ چنان که پس از قصه حضرت مریم علیه‌السّلام می‌فرماید: (ذلک من انباء الغیب نوحیه الیک)؛ "این (جمله) از اخبار غیب است که به تو وحی می‌کنیم"
همچنین پس از ذکر داستان حضرت نوح علیه‌السّلام می‌فرماید: (تلک من انباء الغیب نوحیها الیک ما کنت تعلمها انت ولا قومک من قبل هذا)؛ "این از خبرهای غیب است که آن را به تو وحی می‌کنیم پیش از این نه تو آن را می‌دانستی و نه قوم تو پس شکیبا باش".
