• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اعجاز علمی قرآن (علوم قرآنی)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اعجاز علمی قرآن، معجزه بودن قرآن از جهت بیان علوم طبیعی مجهول در زمان نزول را می‌گویند.



«اعجاز علمی قرآن» از وجوه اعجاز محتوایی آن است. قرآن کریم از حوادث مهمی خبر داده که در وقوع آن‌ها خطایی دیده نشده است. درست بودن این اخبار، گواه بر این است که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم این اخبار را از طریق وحی و غیب گرفته است؛ زیرا خبر صادق دادن از آینده از مسیر طبیعی و عادی، محال است.


قرآن کتابی هدایتگر است، نه علمی؛ ولی در پاره‌ای موارد به برخی پدیده‌های علمی نیز اشاره کرده است. قرآن در روزگاری به این گونه مطالب پرداخته که برای بشر عادی هیچ راهی برای پی بردن به آن مطالب نبوده است. از مسائل علمی قرآن به دو مورد آن اشاره می‌کنیم:
۱. کرویت زمین : در آیه ۴۰ سوره معارج آمده است: (فلا اقسم برب المشارق والمغارب...) ؛ "(هرگز) به پروردگار خاوران و باختران سوگند یاد می‌کنم". مشرق‌ها و مغرب‌ها به صورت جمع، به کروی بودن زمین اشاره دارد؛ چون هر نقطه از زمین به دلیل کروی بودن، نسبت به نقطه دیگرش مشرق یا مغرب است، و اگر زمین مسطح بود، چنین نمی‌شد.
۲. جاذبه زمین : در آیه ۲ سوره رعد می‌خوانیم: (الله الذی رفع السماوات بغیر عمد ترونها...) ؛ " خدا (همان) کسی است که آسمانها را بدون ستونهایی که آنها را ببینید برافراشت". مراد از ستون‌های نامرئی همان جاذبه زمین است.
همین مطلب در آیه ۲۵ سوره مرسلات آمده است: (الم نجعل الارض کفاتا)؛ "مگر زمین را محل اجتماع نگردانیدیم".
[۴] زرقانی، محمد عبد العظیم، ۱۹۴۸- م، مناهل العرفان فی علوم القرآن، ج۲، ص۳۷۹.
[۵] معرفت، محمد هادی، ۱۳۰۹ -۱۳۸۵، التمهید فی علوم القرآن، ج۶، ص(۱۳-۲۱۲).
[۶] عتر، حسن ضیاءالدین، المعجزة الخالدة، ص۲۳۵.
[۷] خویی، ابوالقاسم، ۱۲۷۸ - ۱۳۷۱، البیان فی تفسیرالقرآن، ص۷۲.
[۸] فاضل لنکرانی، محمد، ۱۳۰۹ -۱۳۸۶، مدخل التفسیر، ص۷۹.
[۱۰] طباطبایی، محمد حسین، ۱۲۸۱ - ۱۳۶۰، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۵، ص۵۷۷.



۱. معارج/سوره۷۰، آیه۴۰.    
۲. رعد/سوره۱۳، آیه۲.    
۳. مرسلات/سوره۷۷، آیه۲۵.    
۴. زرقانی، محمد عبد العظیم، ۱۹۴۸- م، مناهل العرفان فی علوم القرآن، ج۲، ص۳۷۹.
۵. معرفت، محمد هادی، ۱۳۰۹ -۱۳۸۵، التمهید فی علوم القرآن، ج۶، ص(۱۳-۲۱۲).
۶. عتر، حسن ضیاءالدین، المعجزة الخالدة، ص۲۳۵.
۷. خویی، ابوالقاسم، ۱۲۷۸ - ۱۳۷۱، البیان فی تفسیرالقرآن، ص۷۲.
۸. فاضل لنکرانی، محمد، ۱۳۰۹ -۱۳۸۶، مدخل التفسیر، ص۷۹.
۹. مکارم شیرازی، ناصر، ۱۳۰۵ -، تفسیر نمونه، ج۲۰، ص۴۳۸.    
۱۰. طباطبایی، محمد حسین، ۱۲۸۱ - ۱۳۶۰، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۵، ص۵۷۷.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «اعجاز علمی قرآن».    




جعبه ابزار