اعتراض قیس بن عباد به ابن زیاد
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اهانت
عُبَیدُاللَّهِ بنُ زِیاد به سر مطهر
امام حسین (علیه‌السّلام) در مقابل برخی از
صحابه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) یکی از مصائبی است که در جریان
واقعه عاشورا روی داده است. طبق نقل برخی از مقاتل، عده‌ای از صحابه که در مجلس عبیدالله حاضر بودند، نسبت به اهانت ابن زیاد ساکت ننشسته و اعتراض کردند. یکی از این افراد
قیس بن عباد بود که در ادامه به گزارش واکنش او در مقابل ابن زیاد می‌پردازیم.
ابن سعد، قَیس بن عُبّاد قیسی ضبعی را از نخستین طبقه
تابعان بصره شمرده و افزوده است که وی مورد اعتماد و کم حدیث بوده است.
خَولی بن یزید اَصبَحی و
حُمَید بن مُسلم اَزْدی عصر عاشورا سر مطهر امام حسین (علیه‌السلام) را به
کوفه بردند؛ اما چون شب هنگام به کوفه رسیدند، خولی سر مطهر را در خانه‌اش زیر دیگی نهاد و روز بعد، آن‌را نزد
عُبَیدُاللَّهِ بنُ زِیاد برد. ابن زیاد با مشاهده سر بریده امام، هرچه کینه و دشمنی داشت آشکار نمود و از هیچ‌گونه گستاخی در رفتار با آن فروگذار نکرد. از منابع تاریخی بر می‌آید که در آن زمان گروهی از مردم و چند تن از
صحابه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و بزرگان شهر در قصر وی حضور داشتند. جسارت‌های ابن زیاد به سر مطهر امام، خشم آنها را برانگیخت. اصحاب پیامبر که هنوز خاطره نوازش‌ها و محبت‌های پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را به
امام حسین (علیه‌السلام) از یاد نبرده بودند، وقتی اهانت‌های پسر مرجانه را دیدند، ساکت ننشستند و هریک به گونه‌ای به آن واکنش نشان دادند. قیس بن عباد، از جمله افرادی بود که در مجلس ابن زیاد زبان به اعتراض گشود.
در آن مجلس، ابن زیاد به قیس بن عباد گفت: درباره من و حسین چه می‌گویی؟ گفت: مرا معاف بدار. ابن زیاد گفت: باید بگویی. قیس گفت:
روز قیامت که فرا رسد، شفیعان او، جد، پدر و مادرش هستند؛ در حالی‌که شفیعان تو، جد، پدر و مادرت هستند. ابن زیاد بر آشفت و او را از مجلس بیرون کرد.؟
ابن خلکان مشابه چنین پاسخی به ابن زیاد را به شخصی به نام
حارثة بن بدر نسبت داده است.
• پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۲، ص۵۶.
