• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اصغاء (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




اَصْغاء (به فتح الف و سکون صاد) از واژگان نهج البلاغه به معنای گوش دادن و استماع و میل کردن گوش به طرف گوینده است، که حضرت علی (علیه‌السلام) درباره عقیل از این واژه استفاده نموده است.



اَصْغاء به معنای گوش دادن و استماع و میل کردن گوش به طرف گوینده است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره عقیل که از بیت المال می‌خواست فرموده است: «فَأَصْغَيْتُ إِلَيْهِ سَمعِی» (من به او گوش فرا دادم!)


این ماده دو بار در «نهج البلاغه» آمده است. مانند:
«وَإِذَا مَرُّوا بِآيَة فِيهَا تَخْوِيفٌ أَصْغَوْا إِلَيْهَا مَسَامِعَ قُلُوبِهِمْ» (و هر گاه به آيه‌اى برخورد كنند كه در آن بيم باشد، گوش‌هاى دل خويشتن را براى شنيدن آن باز مى‌كنند.)


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۳۸.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۱، ص۲۶۳.    
۳. جوهری، ابو‌نصر، الصحاح‌، ج۲، ص۲۴۰۱.    
۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۵۴۴، خطبه ۲۲۳.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۲۴۴، خطبه ۲۱۹.    
۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۴۶، خطبه ۲۲۴.    
۷. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۱، ص۲۴۵.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۵۴۱، خطبه ۲۲۴.    
۹. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۴۷۹، خطبه ۱۹۳.    
۱۰. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۱۸۶، خطبه ۱۹۱.    
۱۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۰۴، خطبه ۱۹۳.    
۱۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۰، ص۱۳۳.    
۱۳. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۷۳، خطبه ۱۹۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «صغو»، ج۲، ص۶۳۸.    






جعبه ابزار