• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اشاره به عاقبت امر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



یکی از اسباب استفاده از کنایه را اشاره به عاقبت امر گویند.



اشاره به عاقبت امر، یکی از اسباب کنایه و به این معنا است که با آوردن کنایه، عاقبت و نتیجه عمل فهمیده می‌شود؛ مانند:
۱. (تبت یدا ابی لهب وتب) که به جهنم بودن جایگاه ابولهب اشاره دارد.
۲. (وامراته حمالة الحطب فی جیدها حبل من مسد) که به سخن‌چین بودن زن ابولهب و سرانجام کارش که هیزم‌آور جهنم خواهد شد، اشاره کرده است.


۱. سوره مسد/۱۱۱، آیه۱.    .
۲. سوره مسد/۱۱۱، آیه۴.    .
۳. سوره مسد/۱۱۱، آیه۵.    .
۴. زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۲، ص۳۰۸.    
۵. معرفت، محمد هادی، التمهید فی علوم القرآن، ج۵، ص۴۲۷.    
۶. صالح، صبحی، مباحث فی علوم القرآن، ص۳۳۱.    



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «اشاره به عاقبت امر».    




جعبه ابزار