استناد به قرآن در سیره امام حسن
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در این مقاله برخی از مواردی که
امام حسن علیه السلام به
قرآن کریم استناد کرده اند، ذکر می شود.
وقتی به آن حضرت عرض کردند: درباره شما، فتنه‌ای بزرگ روی بنمود. فرمود: نه، این گونه نمی‌باشد! در شان من
عزت است، چنانچه
خداوند می‌فرماید: «و لله العزة و لرسوله و للمؤمنین»
؛ عزت از آن خدا، پیامبرش و
مؤمنان است.
امام حسن علیه‌السّلام به حبیب بن مسلمه که مشغول
عبادت بود، ولی از
معاویه پیروی می‌نمود، فرمود: تو از معاویه متابعت نمودی تا دنیای اندک و بی اعتبار را به دست آوری. اگر تو در مسایل دنیایی
قیام کنی و در امر
دین تقاعد نموده‌ای و اگر بدی کنی و نیک گویی، آن چنان است که
حق تعالی فرموده است: «خلطوا عملا صالحا و آخر سیئا»
؛ کاری شایسته و ناشایست به هم آمیختند. ولی بد کرده‌ای و بد گفته‌ای، پس تو آنی که خداوند می‌فرماید: «کلا بل ران علی قلوبهم ماکانوا یکسبون»
؛ حقا که کارهایی که کرده بودند، بر دل‌های آنان مسلط شده است.
چون
امام با معاویه
صلح نمود، در حضور
مردم خطبه خواند و تاکید فرمود: صلاح در آن دیدم که با وی (فرزند سفیان)
مصالحه نمایم تا جنگ و
فتنه میان ما و او فرو نشیند و خون‌ها ریخته نشود، که حفظ
دماء بهتر از خون ریختن است. و من این نکردم مگر برای صلاح و بقای شما: «و ان ادری لعله فتنة لکم و متع الی حین»
؛ و نمی‌دانم شاید این، آزمایشی برای شما و بهره مندی تا هنگام فرا رسیدن
مرگ باشد.
دانشنامه کلام و عقاید، برگرفته از مقاله «استناد به قرآن در سیره امام حسن».
