استناد به قرآن در سیره امام جواد

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

در این نوشتار برخی از استنادات امام جواد علیه السلام به قرآن کریم مطرح می شود.

---

امام جواد علیه السلام می‌فرمود: هرکه را برادری و اخوت او برای غیر خدای متعال باشد، او به عداوت روی آورده است و این است قول خدای بزرگ: «الاخلآء یومئذ بعضهم لبعض عدو الا المتقین»؛ در آن روز دوستان، غیر از پرهیزگاران، دشمن یکدیگرند.

---

متوکل عباسی نذر کرد اگر حق تعالی او را در کسالتی که داشت، سلامتی ببخشد، به مال بسیاری تصدق کند، چون صحت یافت، از فقها استفتاء کرد، هریک چیزی گفتند و چون از امام جواد علیه السلام سؤال کرد، فرمود: اگر نیت دینار یا درهم کرده بودی پس تصدق کن هشتاد دینار یا درهم. فقها گفتند: ما این را در کتاب و سنت ندیده‌ایم. امام فرمود: در قرآن آمده است: «لقد نصرکم الله فی مواطن کثیرة»؛ خدا شما را در بسیاری از جای‌ها (غزوات) یاری کرد. پس وقتی بررسی کردند، دیدند تعداد غزوات رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم هشتاد مورد بوده است.

---

شخصی به سرقت اعتراف کرد و مقرر گردید او مجازات شود. فقها، بر این عقیده بودند که دست سارق از مچ یا آرنج قطع شود، وقتی نظر امام جواد علیه السلام را پرسیدند، فرمود: این‌ها در اشتباه هستند. زیرا فقط انگشتان دست دزد باید بریده شود و بقیه دست باقی بماند. معتصم گفت: به چه دلیل؟ امام پاسخ داد: زیرا رسول خدا فرموده‌اند: سجده بر هفت عضو بدن تحقق می‌پذیرد؛ پیشانی، دو کف دست، دو سر زانو، انگشتان بزرگ پا و اگر دست دزد از مچ یا آرنج قطع گردد، دستی برایش نمی‌ماند تا سجده به جای آورد. زیرا خداوند متعال می‌فرماید: «و ان المساجد لله فلا تدعوا مع الله احدا»؛ سجده گاهها (هفت عضو مذکور)، از آن خداست، پس هیچ کس را همراه خدا مخوانید. بنابراین آنچه برای خداست، قطع نمی‌شود. معتصم طبق نظر امام عمل کرد و حضار، شرمنده شدند.

---

قاسم بن عبدالرحمن می‌گوید: زیدی مذهب بودم و روزی به بغداد گذارم افتاد که دیدم مردم در نگرانی به سر می‌برند و برخی ایستاده‌اند. پرسیدم: چه خبر است؟ گفتند: فرزند امام رضا علیه السلام می‌آید. با خود گفتم: می‌ایستم و او را مشاهده می‌کنم. ناگاه دیدم که آن حضرت، سوار بر استر، آمد. در دل خود گذرانیدم: از رحمت خدا دور باشند گروه امامیه که چگونه باور دارند خداوند طاعت این جوان را واجب گردانیده است؟! تا این خیال در دلم گذشت، امام جواد علیه السلام روی به من کرد و فرمود: یا قاسم بن عبدالرحمن! «فقالوا ابشرا منا و حدا نتبعه و انآ اذا لفی ضلل و سعر»؛ اگر از انسانی همانند خود پیروی کنیم، گمراه و دیوانه باشیم.
قاسم می‌افزاید: در دل خود نجوا کردم که او ساحر است. این بار امام روی به من نمود و فرمود: «اءلقی الذکر علیه من بیننا بل هو کذاب اشر»؛ آیا از میان همه ما کلام خدا به او القا شده است؟ نه، او دروغگویی خودخواه است. وقتی مشاهده کردم امام جواد علیه السلام از افکار و خیالاتم خبر می‌دهد، اعتقادم کامل گشت و به امامتش اقرار نموده و اعتراف کردم که او حجت خدا بر خلق خدا می‌باشد.

---